ΙΩΒ - Giobbe - Job 30

LXX	SMITH VAN DYKE
1 νυνι δε κατεγελασαν μου ελαχιστοι νυν νουθετουσιν με εν μερει ων εξουδενουν πατερας αυτων ους ουχ ηγησαμην ειναι αξιους κυνων των εμων νομαδων	1 واما الآن فقد ضحك علي اصاغري اياما الذين كنت استنكف من ان اجعل آبائهم مع كلاب غنمي.
2 και γε ισχυς χειρων αυτων ινα τι μοι επ' αυτους απωλετο συντελεια	2 قوة ايديهم ايضا ما هي لي. فيهم عجزت الشيخوخة.
3 εν ενδεια και λιμω αγονος οι φευγοντες ανυδρον εχθες συνοχην και ταλαιπωριαν	3 في العوز والمحل مهزولون عارقون اليابسة التي هي منذ امس خراب وخربة.
4 οι περικλωντες αλιμα επι ηχουντι οιτινες αλιμα ην αυτων τα σιτα ατιμοι δε και πεφαυλισμενοι ενδεεις παντος αγαθου οι και ριζας ξυλων εμασωντο υπο λιμου μεγαλου	4 الذين يقطفون الملاح عند الشيح واصول الرّتم خبزهم.
5 επανεστησαν μοι κλεπται	5 من الوسط يطردون. يصيحون عليهم كما على لص.
6 ων οι οικοι αυτων ησαν τρωγλαι πετρων	6 للسكن في اودية مرعبة وثقب التراب والصخور.
7 ανα μεσον ευηχων βοησονται οι υπο φρυγανα αγρια διητωντο	7 بين الشيح ينهقون. تحت العوسج ينكبّون.
8 αφρονων υιοι και ατιμων ονομα και κλεος εσβεσμενον απο γης	8 ابناء الحماقة بل ابناء اناس بلا اسم سيطوا من الارض
9 νυνι δε κιθαρα εγω ειμι αυτων και εμε θρυλημα εχουσιν	9 اما الآن فصرت اغنيتهم واصبحت لهم مثلا.
10 εβδελυξαντο δε με αποσταντες μακραν απο δε προσωπου μου ουκ εφεισαντο πτυελον	10 يكرهونني. يبتعدون عني وامام وجهي لم يمسكوا عن البسق.
11 ανοιξας γαρ φαρετραν αυτου εκακωσεν με και χαλινον του προσωπου μου εξαπεστειλαν	11 لانه اطلق العنان وقهرني فنزعوا الزمام قدامي.
12 επι δεξιων βλαστου επανεστησαν ποδα αυτων εξετειναν και ωδοποιησαν επ' εμε τριβους απωλειας αυτων	12 عن اليمين الفروخ يقومون يزيحون رجلي ويعدّون عليّ طرقهم للبوار.
13 εξετριβησαν τριβοι μου εξεδυσεν γαρ μου την στολην	13 افسدوا سبلي. اعانوا على سقوطي. لا مساعد عليهم.
14 βελεσιν αυτου κατηκοντισεν με κεχρηται μοι ως βουλεται εν οδυναις πεφυρμαι	14 ياتون كصدع عريض. تحت الهدّة يتدحرجون.
15 επιστρεφονται δε μου αι οδυναι ωχετο μου η ελπις ωσπερ πνευμα και ωσπερ νεφος η σωτηρια μου	15 انقلبت عليّ اهوال. طردت كالريح نعمتي فعبرت كالسحاب سعادتي
16 και νυν επ' εμε εκχυθησεται η ψυχη μου εχουσιν δε με ημεραι οδυνων	16 فالآن انهالت نفسي عليّ واخذتني ايام المذلّة.
17 νυκτι δε μου τα οστα συγκεκαυται τα δε νευρα μου διαλελυται	17 الليل ينخر عظامي فيّ وعارقيّ لا تهجع.
18 εν πολλη ισχυι επελαβετο μου της στολης ωσπερ το περιστομιον του χιτωνος μου περιεσχεν με	18 بكثرة الشدة تنكّر لبسي. مثل جيب قميصي حزمتني.
19 ηγησαι δε με ισα πηλω εν γη και σποδω μου η μερις	19 قد طرحني في الوحل فاشبهت التراب والرماد.
20 κεκραγα δε προς σε και ουκ εισακουεις μου εστησαν και κατενοησαν με	20 اليك اصرخ فما تستجيب لي. اقوم فما تنتبه اليّ.
21 επεβης δε μοι ανελεημονως χειρι κραταια με εμαστιγωσας	21 تحولت الى جاف من نحوي. بقدرة يدك تضطهدني.
22 εταξας δε με εν οδυναις και απερριψας με απο σωτηριας	22 حملتني اركبتني الريح وذوبتني تشوها.
23 οιδα γαρ οτι θανατος με εκτριψει οικια γαρ παντι θνητω γη	23 لاني اعلم انك الى الموت تعيدني والى بيت ميعاد كل حيّ.
24 ει γαρ οφελον δυναιμην εμαυτον χειρωσασθαι η δεηθεις γε ετερου και ποιησει μοι τουτο	24 ولكن في الخراب ألا يمد يدا. في البليّة ألا يستغيث عليها
25 εγω δε επι παντι αδυνατω εκλαυσα εστεναξα δε ιδων ανδρα εν αναγκαις	25 ألم ابك لمن عسر يومه. ألم تكتئب نفسي على المسكين.
26 εγω δε επεχων αγαθοις ιδου συνηντησαν μοι μαλλον ημεραι κακων	26 حينما ترجيت الخير جاء الشر. وانتظرت النور فجاء الدجى.
27 η κοιλια μου εξεζεσεν και ου σιωπησεται προεφθασαν με ημεραι πτωχειας	27 امعائي تغلي ولا تكف. تقدمتني ايام المذلة.
28 στενων πεπορευμαι ανευ φιμου εστηκα δε εν εκκλησια κεκραγως	28 اسوددت لكن بلا شمس. قمت في الجماعة اصرخ.
29 αδελφος γεγονα σειρηνων εταιρος δε στρουθων	29 صرت اخا للذئاب وصاحبا لرئال النعام.
30 το δε δερμα μου εσκοτωται μεγαλως τα δε οστα μου απο καυματος	30 حرش جلدي عليّ وعظامي احترّت من الحرارة فيّ.
31 απεβη δε εις παθος μου η κιθαρα ο δε ψαλμος μου εις κλαυθμον εμοι	31 صار عودي للنوح ومزماري لصوت الباكين