ΙΩΒ - Giobbe - Job 17

LXX	VULGATA
1 ολεκομαι πνευματι φερομενος δεομαι δε ταφης και ου τυγχανω	1 Spiritus meus attenuabitur ; dies mei breviabuntur : et solum mihi superest sepulchrum.
2 λισσομαι καμνων και τι ποιησας	2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 εκλεψαν δε μου τα υπαρχοντα αλλοτριοι τις εστιν ουτος τη χειρι μου συνδεθητω	3 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.
4 οτι καρδιαν αυτων εκρυψας απο φρονησεως δια τουτο ου μη υψωσης αυτους	4 Cor eorum longe fecisti a disciplina : propterea non exaltabuntur.
5 τη μεριδι αναγγελει κακιας οφθαλμοι δε μου εφ' υιοις ετακησαν	5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.
6 εθου δε με θρυλημα εν εθνεσιν γελως δε αυτοις απεβην	6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 πεπωρωνται γαρ απο οργης οι οφθαλμοι μου πεπολιορκημαι μεγαλως υπο παντων	7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 θαυμα εσχεν αληθινους επι τουτω δικαιος δε επι παρανομω επανασταιη	8 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 σχοιη δε πιστος την εαυτου οδον καθαρος δε χειρας αναλαβοι θαρσος	9 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 ου μην δε αλλα παντες ερειδετε και δευτε δη ου γαρ ευρισκω εν υμιν αληθες	10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 αι ημεραι μου παρηλθον εν βρομω ερραγη δε τα αρθρα της καρδιας μου	11 Dies mei transierunt ; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.
12 νυκτα εις ημεραν εθηκαν φως εγγυς απο προσωπου σκοτους	12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 εαν γαρ υπομεινω αδης μου ο οικος εν δε γνοφω εστρωται μου η στρωμνη	13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum.
14 θανατον επεκαλεσαμην πατερα μου ειναι μητερα δε μου και αδελφην σαπριαν	14 Putredini dixi : Pater meus es ; Mater mea, et soror mea, vermibus.
15 που ουν μου ετι εστιν η ελπις η τα αγαθα μου οψομαι	15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea ? et patientiam meam quis considerat ?
16 η μετ' εμου εις αδην καταβησονται η ομοθυμαδον επι χωματος καταβησομεθα	16 In profundissimum infernum descendent omnia mea : putasne saltem ibi erit requies mihi ?