1 ολεκομαι πνευματι φερομενος δεομαι δε ταφης και ου τυγχανω | 1 روحي تلفت. ايامي انطفأت. انما القبور لي |
2 λισσομαι καμνων και τι ποιησας | 2 لولا المخاتلون عندي وعيني تبيت على مشاجراتهم. |
3 εκλεψαν δε μου τα υπαρχοντα αλλοτριοι τις εστιν ουτος τη χειρι μου συνδεθητω | 3 كن ضامني عند نفسك. من هو الذي يصفق يدي. |
4 οτι καρδιαν αυτων εκρυψας απο φρονησεως δια τουτο ου μη υψωσης αυτους | 4 لانك منعت قلبهم عن الفطنة. لاجل ذلك لا ترفعهم. |
5 τη μεριδι αναγγελει κακιας οφθαλμοι δε μου εφ' υιοις ετακησαν | 5 الذي يسلم الاصحاب للسلب تتلف عيون بنيه. |
6 εθου δε με θρυλημα εν εθνεσιν γελως δε αυτοις απεβην | 6 اوقفني مثلا للشعوب وصرت للبصق في الوجه. |
7 πεπωρωνται γαρ απο οργης οι οφθαλμοι μου πεπολιορκημαι μεγαλως υπο παντων | 7 كلت عيني من الحزن واعضائي كلها كالظل. |
8 θαυμα εσχεν αληθινους επι τουτω δικαιος δε επι παρανομω επανασταιη | 8 يتعجب المستقيمون من هذا والبريء ينتهض على الفاجر. |
9 σχοιη δε πιστος την εαυτου οδον καθαρος δε χειρας αναλαβοι θαρσος | 9 اما الصدّيق فيستمسك بطريقه والطاهر اليدين يزداد قوة |
10 ου μην δε αλλα παντες ερειδετε και δευτε δη ου γαρ ευρισκω εν υμιν αληθες | 10 ولكن ارجعوا كلكم وتعالوا فلا اجد فيكم حكيما. |
11 αι ημεραι μου παρηλθον εν βρομω ερραγη δε τα αρθρα της καρδιας μου | 11 ايامي قد عبرت. مقاصدي إرث قلبي قد انتزعت. |
12 νυκτα εις ημεραν εθηκαν φως εγγυς απο προσωπου σκοτους | 12 يجعلون الليل نهارا نورا قريبا للظلمة. |
13 εαν γαρ υπομεινω αδης μου ο οικος εν δε γνοφω εστρωται μου η στρωμνη | 13 اذا رجوت الهاوية بيتا لي وفي الظلام مهدت فراشي |
14 θανατον επεκαλεσαμην πατερα μου ειναι μητερα δε μου και αδελφην σαπριαν | 14 وقلت للقبر انت ابي وللدود انت امي واختي |
15 που ουν μου ετι εστιν η ελπις η τα αγαθα μου οψομαι | 15 فاين اذا آمالي. آمالي. من يعاينها. |
16 η μετ' εμου εις αδην καταβησονται η ομοθυμαδον επι χωματος καταβησομεθα | 16 تهبط الى مغاليق الهاوية اذ ترتاح معا في التراب |