ΙΩΒ - Giobbe - Job 17

LXX	NOVA VULGATA
1 ολεκομαι πνευματι φερομενος δεομαι δε ταφης και ου τυγχανω	1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum.
2 λισσομαι καμνων και τι ποιησας	2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus?
3 εκλεψαν δε μου τα υπαρχοντα αλλοτριοι τις εστιν ουτος τη χειρι μου συνδεθητω	3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam?
4 οτι καρδιαν αυτων εκρυψας απο φρονησεως δια τουτο ου μη υψωσης αυτους	4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur.
5 τη μεριδι αναγγελει κακιας οφθαλμοι δε μου εφ' υιοις ετακησαν	5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient.
6 εθου δε με θρυλημα εν εθνεσιν γελως δε αυτοις απεβην	6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem.
7 πεπωρωνται γαρ απο οργης οι οφθαλμοι μου πεπολιορκημαι μεγαλως υπο παντων	7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt.
8 θαυμα εσχεν αληθινους επι τουτω δικαιος δε επι παρανομω επανασταιη	8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur.
9 σχοιη δε πιστος την εαυτου οδον καθαρος δε χειρας αναλαβοι θαρσος	9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem.
10 ου μην δε αλλα παντες ερειδετε και δευτε δη ου γαρ ευρισκω εν υμιν αληθες	10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 αι ημεραι μου παρηλθον εν βρομω ερραγη δε τα αρθρα της καρδιας μου	11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei.
12 νυκτα εις ημεραν εθηκαν φως εγγυς απο προσωπου σκοτους	12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux.
13 εαν γαρ υπομεινω αδης μου ο οικος εν δε γνοφω εστρωται μου η στρωμνη	13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum.
14 θανατον επεκαλεσαμην πατερα μου ειναι μητερα δε μου και αδελφην σαπριαν	14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus.
15 που ουν μου ετι εστιν η ελπις η τα αγαθα μου οψομαι	15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
16 η μετ' εμου εις αδην καταβησονται η ομοθυμαδον επι χωματος καταβησομεθα	16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”.