ΙΩΒ - Giobbe - Job 16

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit la parole et dit:
2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες	2 Que de fois ai-je entendu de tels propos, et quels pénibles consolateurs vous faites!
3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη	3 "Y aura-t-il une fin à ces paroles en l'air?" Ou encore: "Quel mal te pousse à te défendre?"
4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην	4 Oh! moi aussi, je saurais parler comme vous, si vous étiez à ma place; je pourrais vous accabler dediscours en hochant la tête sur vous,
5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι	5 vous réconforter en paroles, puis cesser d'agiter les lèvres.
6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι	6 Mais quand je parle, ma souffrance ne cesse pas, si je me tais, en quoi disparaît-elle?
7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα	7 Et maintenant elle me pousse à bout; tu as frappé d'horreur tout mon entourage
8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη	8 et il me presse, mon calomniateur s'est fait mon témoin, il se dresse contre moi, il m'accuse en face;
9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν	9 sa colère déchire et me poursuit, en montrant des dents grinçantes. Mes adversaires aiguisent sur moileurs regards,
10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι	10 ouvrent une bouche menaçante. Leurs railleries m'atteignent comme des soufflets; ensemble ilss'ameutent contre moi.
11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με	11 Oui, Dieu m'a livré à des injustes, entre les mains des méchants, il m'a jeté.
12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον	12 Je vivais tranquille quand il m'a fait chanceler, saisi par la nuque pour me briser. Il a fait de moi sacible:
13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου	13 il me cerne de ses traits, transperce mes reins sans pitié et répand à terre mon fiel.
14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι	14 Il ouvre en moi brèche sur brèche, fonce sur moi tel un guerrier.
15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη	15 J'ai cousu un sac sur ma peau, jeté mon front dans la poussière.
16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια	16 Mon visage est rougi par les larmes et l'ombre couvre mes paupières.
17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα	17 Pourtant, point de violence dans mes mains, et ma prière est pure.
18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου	18 O terre, ne couvre point mon sang, et que mon cri monte sans arrêt.
19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις	19 Dès maintenant, j'ai dans les cieux un témoin, là-haut se tient mon défenseur.
20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος	20 Interprète de mes pensées auprès de Dieu, devant qui coulent mes larmes,
21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου	21 qu'il plaide la cause d'un homme aux prises avec Dieu, comme un mortel défend son semblable.
22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι	22 Car mes années de vie sont comptées, et je m'en vais par le chemin sans retour.