Job 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | VULGATA |
---|---|
1 Job respondió, diciendo: | 1 Respondens autem Job, dixit : |
2 Ya escuché muchos discursos semejantes ¡tristes consoladores son todos ustedes! | 2 Audivi frequenter talia : consolatores onerosi omnes vos estis. |
3 ¿Terminarán de una vez las palabras en el aire? ¿Qué es lo que te incita a replicar así? | 3 Numquid habebunt finem verba ventosa ? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ? |
4 También yo hablaría como ustedes, si ustedes estuvieran en mi lugar. Los ensordecería con palabras y les haría gestos de conmiseración. | 4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea : |
5 Los reconfortaría con mi boca y mis labios no dejarían de moverse. | 5 consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos ; |
6 Pero si hablo, no se alivia mi dolor; si me callo, tampoco se aparta de mí. | 6 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis. |
7 Porque ahora, él me ha extenuado y desolado, todos sus temores | 7 Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me. |
8 me tienen acorralado; se levanta contra mí con testigo, mi debilidad me acusa en mi propia cara. | 8 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei. |
9 Su ira me desgarra y me hostiga, él rechina sus dientes contra mí. Mi adversario me atraviesa con la mirada; | 9 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi. |
10 ellos abrieron sus fauces contra mí. me golpearon con desprecio las mejillas, se confabularon todos contra mí. | 10 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis : hostis meus terribilibus oculis me intuitus est. |
11 Dios me entrega al poder del injusto, me arroja en manos de los malvados. | 11 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam : satiati sunt pœnis meis. |
12 Yo estaba tranquilo y él me destrozó, me tomó por el cuello y me hizo pedazos. Me puso como blanco ante él, | 12 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit. |
13 sus flechas vuelan a mi alrededor. Traspasa mis riñones sin piedad y derrama por tierra mi hiel. | 13 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum : tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. |
14 Abre en mí una brecha tras otra, arremete contra mí como un guerrero. | 14 Circumdedit me lanceis suis ; convulneravit lumbos meos : non pepercit, et effudit in terra viscera mea. |
15 Llevo cosido un cilicio a mi piel, tengo hundida la frente en el polvo. | 15 Concidit me vulnere super vulnus : irruit in me quasi gigas. |
16 Mi rostro está enrojecido por el llanto y la oscuridad envuelve mis pupilas. | 16 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam. |
17 Sin embargo, no hay violencia en mis manos y mi plegaria es pura. | 17 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt. |
18 ¡Tierra, no cubras mi sangre, que no haya un lugar de descanso para mi clamor! | 18 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces. |
19 Aún ahora, mi testigo está en el cielo y mi garante, en las alturas. | 19 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus : |
20 Mis amigos se burlan de mí, mientras mis ojos derraman lágrimas ante Dios. | 20 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis. |
21 ¡Que él sea árbitro entre un hombre y Dios, como entre un hombre y su prójimo! | 21 Verbosi amici mei : ad Deum stillat oculus meus : |
22 Porque mis años están contados y voy a emprender el camino sin retorno. | 22 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo. |
23 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo. |