Job 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Job respondió, diciendo: | 1 Respondens autem Iob dixit: |
2 Ya escuché muchos discursos semejantes ¡tristes consoladores son todos ustedes! | 2 “ Audivi frequenter talia! onsolatores molesti omnes vos estis. |
3 ¿Terminarán de una vez las palabras en el aire? ¿Qué es lo que te incita a replicar así? | 3 Numquid habebunt finem verba ventosa, aut quid te exacerbat, ut respondeas? |
4 También yo hablaría como ustedes, si ustedes estuvieran en mi lugar. Los ensordecería con palabras y les haría gestos de conmiseración. | 4 Poteram et ego similia vestri loqui, si esset anima vestra pro anima mea! Concinnarem super vos sermones et moverem caput meum super vos. |
5 Los reconfortaría con mi boca y mis labios no dejarían de moverse. | 5 Roborarem vos ore meo et motum labiorum meorum non cohiberem. |
6 Pero si hablo, no se alivia mi dolor; si me callo, tampoco se aparta de mí. | 6 Si locutus fuero, non quiescet dolor meus et, si tacuero, non recedet a me; |
7 Porque ahora, él me ha extenuado y desolado, todos sus temores | 7 nunc autem defatigavit me dolor meus, et tu vastasti omnem coetum meum. |
8 me tienen acorralado; se levanta contra mí con testigo, mi debilidad me acusa en mi propia cara. | 8 Rugae meae testimonium dicunt contra me; et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi, |
9 Su ira me desgarra y me hostiga, él rechina sus dientes contra mí. Mi adversario me atraviesa con la mirada; | 9 Ira eius discerpsit me et adversata est mihi, et infremuit contra me dentibus suis. Hostis meus acuit oculos suos in me. |
10 ellos abrieron sus fauces contra mí. me golpearon con desprecio las mejillas, se confabularon todos contra mí. | 10 Aperuerunt super me ora sua et exprobrantes percusserunt maxillam meam, simul conferti contra me. |
11 Dios me entrega al poder del injusto, me arroja en manos de los malvados. | 11 Concludit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradit. |
12 Yo estaba tranquilo y él me destrozó, me tomó por el cuello y me hizo pedazos. Me puso como blanco ante él, | 12 Ego, ille quondam tranquillus, repente contritus sum. Tenuit cervicem meam, confregit me et posuit me sibi quasi in signum. |
13 sus flechas vuelan a mi alrededor. Traspasa mis riñones sin piedad y derrama por tierra mi hiel. | 13 Circumdedit me lanceis suis, scidit lumbos meos, non pepercit et effudit in terra iecur meum. |
14 Abre en mí una brecha tras otra, arremete contra mí como un guerrero. | 14 Dirupit me rumpens et diruens, irruit in me quasi gigas. |
15 Llevo cosido un cilicio a mi piel, tengo hundida la frente en el polvo. | 15 Saccum consui super cutem meam et dimisi in terram cornu meum. |
16 Mi rostro está enrojecido por el llanto y la oscuridad envuelve mis pupilas. | 16 Facies mea rubuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt; |
17 Sin embargo, no hay violencia en mis manos y mi plegaria es pura. | 17 attamen absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas preces. |
18 ¡Tierra, no cubras mi sangre, que no haya un lugar de descanso para mi clamor! | 18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus. |
19 Aún ahora, mi testigo está en el cielo y mi garante, en las alturas. | 19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis. |
20 Mis amigos se burlan de mí, mientras mis ojos derraman lágrimas ante Dios. | 20 Interpretes mei sunt cogitationes meae: ad Deum stillat oculus meus. |
21 ¡Que él sea árbitro entre un hombre y Dios, como entre un hombre y su prójimo! | 21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, sicut iudicatur filius hominis cum collega suo. |
22 Porque mis años están contados y voy a emprender el camino sin retorno. | 22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo. |