Mądrość Syracha 44

Biblia Tysiąclecia	Библия Синодальный перевод
1 Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.
2 Pan sprawił [w nich] wielką chwałę, wspaniałą swą wielkość od wieków.
3 Jedni panowali w swoich królestwach, byli mężami sławnymi z potęgi, doradcami dzięki swemu rozumowi, którzy się wypowiedzieli w proroctwach.
4 Byli panującymi nad krajami dzięki rozstrzygnięciom i władcami dzięki swej przenikliwości, mądrymi myślicielami przez swoją uczoność, a w służbie swej rządcami.
5 Byli twórcami melodii muzycznych i pisali poezje:
6 mężami bogatymi, obdarzonymi potęgą, zażywającymi pokoju w swych domach.
7 Wszyscy ci przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów.
8 Niektórzy spomiędzy nich zostawili imię, tak że opowiada się ich chwałę;
9 ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć: zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby nie byli, a dzieci ich po nich.
10 Lecz ci są mężowie pobożni, których cnoty nie zostały zapomniane,
11 pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy.
12 Potomstwo ich trzyma się przymierzy, a dzięki nim - ich dzieci.
13 Potomstwo ich trwa zawsze, a chwała ich nie będzie wymazana.
14 Ciała ich w pokoju pogrzebano, a imię ich żyje w pokoleniach.
15 Narody opowiadają ich mądrość, a zgromadzenie głosi chwałę.
16 Henoch podobał się Panu i został przeniesiony jako przykład nawrócenia dla pokoleń.
17 Noe okazał się doskonałym i sprawiedliwym, a w czasie gniewu stał się okupem, dzięki niemu ocalała Reszta dla ziemi, kiedy przyszedł potop.
18 [Pan] zawarł z nim wieczne przymierze, by już więcej nie zgładzić potopem wszystkiego, co żyje.
19 Abraham, wielki ojciec mnóstwa narodów, w chwale nikt mu nie dorównał.
20 On zachował prawo Najwyższego, wszedł z Nim w przymierze; na ciele jego został złożony [znak] przymierza, a w doświadczeniu okazał się wierny.
21 Dlatego Bóg przysięgą zapewnił go, że w jego potomstwie będą błogosławione narody, że go rozmnoży jak proch ziemi, jak gwiazdy wywyższy jego potomstwo, że da mu dziedzictwo od morza aż do morza i od Rzeki aż po krańce ziemi.
22 Z Izaakiem też uczynił to samo przez wzgląd na Abrahama, jego ojca.
23 Błogosławiństwo wszystkich ludzi i przymierze złożył na głowie Jakuba; uznał go w jego błogosławieństwach, dał mu [ziemię] w dziedzictwo, wymierzył jej części i podzielił między dwanaście pokoleń.