Księga Psalmów 51

Biblia Tysiąclecia	LXX
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida,	1 εις το τελος συνεσεως τω δαυιδ
2 gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą.	2 εν τω ελθειν δωηκ τον ιδουμαιον και αναγγειλαι τω σαουλ και ειπειν αυτω ηλθεν δαυιδ εις τον οικον αβιμελεχ
3 Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!	3 τι εγκαυχα εν κακια ο δυνατος ανομιαν ολην την ημεραν
4 Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!	4 αδικιαν ελογισατο η γλωσσα σου ωσει ξυρον ηκονημενον εποιησας δολον
5 Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną.	5 ηγαπησας κακιαν υπερ αγαθωσυνην αδικιαν υπερ το λαλησαι δικαιοσυνην διαψαλμα
6 Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.	6 ηγαπησας παντα τα ρηματα καταποντισμου γλωσσαν δολιαν
7 Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.	7 δια τουτο ο θεος καθελει σε εις τελος εκτιλαι σε και μεταναστευσαι σε απο σκηνωματος και το ριζωμα σου εκ γης ζωντων διαψαλμα
8 Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.	8 και οψονται δικαιοι και φοβηθησονται και επ' αυτον γελασονται και ερουσιν
9 Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.	9 ιδου ανθρωπος ος ουκ εθετο τον θεον βοηθον αυτου αλλ' επηλπισεν επι το πληθος του πλουτου αυτου και εδυναμωθη επι τη ματαιοτητι αυτου
10 Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył!	10 εγω δε ωσει ελαια κατακαρπος εν τω οικω του θεου ηλπισα επι το ελεος του θεου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος
11 Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!	11 εξομολογησομαι σοι εις τον αιωνα οτι εποιησας και υπομενω το ονομα σου οτι χρηστον εναντιον των οσιων σου
12 Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
13 Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego!
14 Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!
15 Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
16 Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!
17 Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
18 Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.
19 Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
20 Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem!
21 Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.