Ecclesiastes 7

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Quid necesse est homini majora se quærere, cum ignoret quid conducat sibi in vita sua, numero dierum peregrinationis suæ, et tempore quod velut umbra præterit ? aut quis ei poterit indicare quod post eum futurum sub sole sit ?	1 Καλλιον ονομα καλον παρα πολυτιμον μυρον? και η ημερα του θανατου παρα την ημεραν της γεννησεως.
2 Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa, et dies mortis die nativitatis.	2 Καλλιον να υπαγη τις εις οικον πενθους, παρα να υπαγη εις οικον συμποσιου? διοτι τουτο ειναι το τελος παντος ανθρωπου, και ο ζων θελει βαλει αυτο εις την καρδιαν αυτου.
3 Melius est ire ad domum luctus quam ad domum convivii ; in illa enim finis cunctorum admonetur hominum, et vivens cogitat quid futurum sit.	3 Καλλιον η λυπη παρα τον γελωτα? διοτι εκ της σκυθρωποτητος του προσωπου η καρδια γινεται φαιδροτερα.
4 Melior est ira risu, quia per tristitiam vultus corrigitur animus delinquentis.	4 Η καρδια των σοφων ειναι εν οικω πενθους? αλλ' η καρδια των αφρονων εν οικω ευφροσυνης.
5 Cor sapientium ubi tristitia est, et cor stultorum ubi lætitia.	5 Καλλιον εις τον ανθρωπον να ακουη επιπληξιν σοφου, παρα να ακουη ασμα αφρονων?
6 Melius est a sapiente corripi, quam stultorum adulatione decipi ;	6 διοτι καθως ειναι ο ηχος των ακανθων υποκατω του λεβητος, ουτως ο γελως του αφρονος και τουτο ματαιοτης.
7 quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti. Sed et hoc vanitas.	7 Βεβαιως η καταδυναστεια παραλογιζει τον σοφον? και το δωρον διαφθειρει την καρδιαν.
8 Calumnia conturbat sapientem, et perdet robur cordis illius.	8 Καλλιον το τελος του πραγματος παρα την αρχην αυτου? καλητερος ο μακροθυμος παρα τον υψηλοφρονα.
9 Melior est finis orationis quam principium. Melior est patiens arrogante.	9 Μη σπευδε εν τω πνευματι σου να θυμονης? διοτι ο θυμος αναπαυεται εν τω κολπω των αφρονων.
10 Ne sis velox ad irascendum, quia ira in sinu stulti requiescit.	10 Μη ειπης, Τις η αιτια, δια την οποιαν αι παρελθουσαι ημεραι ησαν καλητεραι παρα ταυτας; διοτι δεν ερωτας φρονιμως περι τουτου.
11 Ne dicas : Quid putas causæ est quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt ? stulta enim est hujuscemodi interrogatio.	11 Η σοφια ειναι καλη ως η κληρονομια, και ωφελιμος εις τους βλεποντας τον ηλιον.
12 Utilior est sapientia cum divitiis, et magis prodest videntibus solem.	12 Διοτι η σοφια ειναι σκεπη, ως ειναι σκεπη το αργυριον? πλην η υπεροχη της γνωσεως ειναι, οτι η σοφια ζωοποιει τους εχοντας αυτην.
13 Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia ; hoc autem plus habet eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo.	13 Θεωρει το εργον του Θεου? διοτι τις δυναται να καμη ευθες εκεινο, το οποιον αυτος εκαμε στρεβλον;
14 Considera opera Dei, quod nemo possit corrigere quem ille despexerit.	14 Εν ημερα ευτυχιας ευφραινου, εν δε ημερα δυστυχιας σκεπτου? διοτι ο Θεος εκαμε το εν αντιστιχον του αλλου, δια να μη ευρισκη ο ανθρωπος μηδεν οπισω αυτου.
15 In die bona fruere bonis, et malam diem præcave ; sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus, ut non inveniat homo contra eum justas querimonias.	15 Τα παντα ειδον εν ταις ημεραις της ματαιοτητος μου? υπαρχει δικαιος, οστις αφανιζεται εν τη δικαιοσυνη αυτου? και υπαρχει ασεβης, οστις μακροημερευει εν τη κακια αυτου.
16 Hæc quoque vidi in diebus vanitatis meæ : justus perit in justitia sua, et impius multo vivit tempore in malitia sua.	16 Μη γινου δικαιος παραπολυ, και μη φρονει σεαυτον υπερμετρα σοφον? δια τι να αφανισθης;
17 Noli esse justus multum, neque plus sapias quam necesse est, ne obstupescas.	17 Μη γινου κακος παραπολυ, και μη εσο αφρων? δια τι να αποθανης προ του καιρου σου;
18 Ne impie agas multum, et noli esse stultus, ne moriaris in tempore non tuo.	18 Ειναι καλον να κρατης τουτο, απο δε εκεινου να μη αποσυρης την χειρα σου? διοτι ο φοβουμενος τον Θεον θελει εκφυγει παντα ταυτα.
19 Bonum est te sustentare justum : sed et ab illo ne subtrahas manum tuam ; quia qui timet Deum nihil negligit.	19 Η σοφια ενδυναμονει τον σοφον περισσοτερον παρα δεκα εξουσιαζοντες, οιτινες ειναι εν τη πολει.
20 Sapientia confortavit sapientem super decem principes civitatis ;	20 Διοτι δεν υπαρχει ανθρωπος δικαιος επι της γης, οστις να πραττη το καλον και να μη αμαρτανη.
21 non est enim homo justus in terra qui faciat bonum et non peccet.	21 Προσετι, μη δωσης την προσοχην σου εις παντας τους λογους οσοι λεγονται? μηποτε ακουσης τον δουλον σου καταρωμενον σε?
22 Sed et cunctis sermonibus qui dicuntur ne accomodes cor tuum, ne forte audias servum tuum maledicentem tibi ;	22 διοτι πολλακις και η καρδια σου γνωριζει οτι και συ παρομοιως κατηρασθης αλλους.
23 scit enim conscientia tua quia et tu crebro maledixisti aliis.	23 Παντα ταυτα εδοκιμασα δια της σοφιας? ειπα, Θελω γεινει σοφος? αλλ' αυτη απεμακρυνθη απ' εμου.
24 Cuncta tentavi in sapientia. Dixi : Sapiens efficiar : et ipsa longius recessit a me,	24 Ο, τι ειναι πολυ μακραν και εις ακρον βαρυ, τις δυναται να ευρη τουτο;
25 multo magis quam erat. Et alta profunditas, quis inveniet eam ?	25 Εγω περιηλθον εν τη καρδια μου δια να μαθω και να ανιχνευσω, και να εκζητησω σοφιαν και τον λογον των πραγματων, και να γνωρισω την ασεβειαν της αφροσυνης και την ηλιθιοτητα της ανοησιας.
26 Lustravi universa animo meo, ut scirem et considerarem, et quærerem sapientiam, et rationem, et ut cognoscerem impietatem stulti, et errorem imprudentium :	26 Και ευρον οτι πικροτερα ειναι παρα θανατον η γυνη, της οποιας η καρδια ειναι παγιδες και δικτυα και αι χειρες αυτης δεσμα? ο αρεστος ενωπιον του Θεου θελει εκφυγει απ' αυτης? ο δε αμαρτωλος θελει συλληφθη εν αυτη.
27 et inveni amariorem morte mulierem, quæ laqueus venatorum est, et sagena cor ejus ; vincula sunt manus illius. Qui placet Deo effugiet illam ; qui autem peccator est capietur ab illa.	27 Ιδε, τουτο ευρηκα, λεγει ο Εκκλησιαστης, εξεταζων εν προς εν, δια να ευρω τον λογον?
28 Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum ut invenirem rationem,	28 τον οποιον ετι η ψυχη μου εκζητει αλλα δεν ευρισκω? ανδρα ενα μεταξυ χιλιων ευρηκα? γυναικα ομως μιαν μεταξυ πασων τουτων δεν ευρηκα.
29 quam adhuc quærit anima mea, et non inveni. Virum de mille unum reperi ; mulierem ex omnibus non inveni.	29 Ιδου, τουτο μονον ευρηκα? οτι ο Θεος εκαμε τον ανθρωπον ευθυν, αλλ' αυτοι επεζητησαν λογισμους πολλους.
30 Solummodo hoc inveni, quod fecerit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuerit quæstionibus. Quis talis ut sapiens est ? et quis cognovit solutionem verbi ?