1 Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω. | 1 Figlio mio, custodisci le mie parole, conserva presso di te i miei precetti. |
2 Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει? και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου. | 2 Custodisci i miei precetti e tu vivrai, e il mio insegnamento come la pupilla dei tuoi occhi. |
3 Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου. | 3 Attaccali alle tue dita, scrivili sulla tavoletta del tuo cuore. |
4 Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου? και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου? | 4 Di' alla sapienza: "Tu sei la mia sorella", chiama "amica" l'intelligenza, |
5 δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης. | 5 per custodirti dalla donna altrui, dall'estranea, che adopera parole seducenti. |
6 Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου? | 6 Alla finestra della mia casa, attraverso il mio cancelletto io spiavo |
7 και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων? | 7 e ho visto tra gli ingenui, ho scorto tra i figlioli un giovane povero di spirito. |
8 οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης, | 8 Passando per la strada dietro l'angolo, si incamminava verso la sua casa, |
9 εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω? | 9 al crepuscolo, dopo il tramontar del giorno, nel cuore della notte e dell'oscurità. |
10 και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα, | 10 Ecco una donna incontro a lui, cortigiana nel vestito, astuta nella mente, |
11 φλυαρος και αναιδης? οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης? | 11 garrula e irrequieta, in casa i suoi piedi non ci sanno stare; |
12 τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας. | 12 ora sulla strada, ora nelle piazze e dietro a tutti gli angoli sta in agguato. |
13 Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον, | 13 Lo tira a sé, lo stringe; con un fare sfrontato gli dice: |
14 Εχω θυσιας ειρηνικας? σημερον απεδωκα τας ευχας μου? | 14 "Avevo da far dei sacrifici; proprio oggi ho adempiuto i miei voti; |
15 δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα? | 15 per questo sono uscita e ti son venuta incontro, col desiderio di incontrarti e ti ho trovato. |
16 εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου? | 16 Con drappi ho adornato il mio giaciglio, con tappeti di stoffa egiziana. |
17 εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον? | 17 Ho cosparso il mio letto di mirra, di aloè e di cinnamomo. |
18 ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης? ας εντρυφησωμεν εις ερωτας? | 18 Vieni! Inebriamoci d'amore fino al mattino, godiamo insieme nel piacere. |
19 διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν? | 19 Non c'è il marito in casa, è partito per un lontano viaggio; |
20 ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου? εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου. | 20 la borsa dell'argento ha portato via con sé, soltanto al plenilunio farà ritorno a casa!". |
21 Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον? δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον. | 21 A furia di insistere lo piega, con le lusinghe delle sue labbra lo seduce. |
22 Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον, | 22 Andando dietro a lei lo scioccherello, è condotto come un bue al macello e come un cervo che è preso al laccio, |
23 εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης? καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου. | 23 finché una spina non gli trafigge il fegato; come si affretta un uccello alla rete e ignora che è in gioco la sua vita. |
24 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου. | 24 E ora, figlio mio, ascoltami, fa' attenzione alle parole di mia bocca: |
25 Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης. | 25 non devii il tuo cuore, seguendo le sue strade, non ti smarrire mai sui suoi sentieri. |
26 Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ' αυτης. | 26 Molti sono stati da lei feriti a morte, i più robusti sono stati le sue vittime. |
27 Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου. | 27 Via degli inferi è la sua casa, discesa ai palazzi della morte! |