ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β´ - 2 Samuele - Kings II 22

LXX	VULGATA
1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ	1 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul.
2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι	2 Et ait : Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus.
3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με	3 Deus fortis meus : sperabo in eum ; scutum meum, et cornu salutis meæ : elevator meus, et refugium meum ; salvator meus : de iniquitate liberabis me.
4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι	4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.
5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με	5 Quia circumdederunt me contritiones mortis : torrentes Belial terruerunt me.
6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου	6 Funes inferni circumdederunt me : prævenerunt me laquei mortis.
7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου	7 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo : et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus.
8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις	8 Commota est et contremuit terra ; fundamenta montium concussa sunt, et conquassata : quoniam iratus est eis.
9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου	9 Ascendit fumus de naribus ejus, et ignis de ore ejus vorabit : carbones succensi sunt ab eo.
10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου	10 Inclinavit cælos, et descendit : et caligo sub pedibus ejus.
11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου	11 Et ascendit super cherubim, et volavit : et lapsus est super pennas venti.
12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος	12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum, cribrans aquas de nubibus cælorum.
13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος	13 Præ fulgore in conspectu ejus, succensi sunt carbones ignis.
14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου	14 Tonabit de cælo Dominus, et excelsus dabit vocem suam.
15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους	15 Misit sagittas et dissipavit eos ; fulgur, et consumpsit eos.
16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου	16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris ejus.
17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων	17 Misit de excelso, et assumpsit me, et extraxit me de aquis multis.
18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε	18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me : quoniam robustiores me erant.
19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου	19 Prævenit me in die afflictionis meæ, et factus est Dominus firmamentum meum.
20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι	20 Et eduxit me in latitudinem : liberavit me, quia complacui ei.
21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι	21 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam : et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi.
22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου	22 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie a Deo meo.
23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων	23 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo, et præcepta ejus non amovi a me.
24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου	24 Et ero perfectus cum eo, et custodiam me ab iniquitate mea.
25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου	25 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum.
26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση	26 Cum sancto sanctus eris, et cum robusto perfectus.
27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση	27 Cum electo electus eris, et cum perverso perverteris.
28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις	28 Et populum pauperem salvum facies : oculisque tuis excelsos humiliabis.
29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου	29 Quia tu lucerna mea, Domine, et tu, Domine, illuminabis tenebras meas.
30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος	30 In te enim curram accinctus : in Deo meo transiliam murum.
31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω	31 Deus, immaculata via ejus ; eloquium Domini igne examinatum : scutum est omnium sperantium in se.
32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων	32 Quis est Deus præter Dominum, et quis fortis præter Deum nostrum ?
33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου	33 Deus qui accinxit me fortitudine, et complanavit perfectam viam meam.
34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με	34 Coæquans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me ;
35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου	35 docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea.
36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με	36 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me.
37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου	37 Dilatabis gressus meos subtus me, et non deficient tali mei.
38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους	38 Persequar inimicos meos, et conteram, et non convertar donec consumam eos.
39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου	39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant : cadent sub pedibus meis.
40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου	40 Accinxisti me fortitudine ad prælium : incurvasti resistentes mihi subtus me.
41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους	41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum ; odientes me, et disperdam eos.
42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων	42 Clamabunt, et non erit qui salvet ; ad Dominum, et non exaudiet eos.
43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους	43 Delebo eos ut pulverem terræ ; quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam.
44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι	44 Salvabis me a contradictionibus populi mei ; custodies me in caput gentium : populus quem ignoro serviet mihi.
45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου	45 Filii alieni resistent mihi ; auditu auris obedient mihi.
46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων	46 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis.
47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου	47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltabitur Deus fortis salutis meæ.
48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου	48 Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me.
49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με	49 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me : a viro iniquo liberabis me.
50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω	50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo :
51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος	51 magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum.