ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β´ - 2 Samuele - Kings II 22

LXX	NOVA VULGATA
1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ	1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul,
2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι	2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus;
3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με	3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me.
4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι	4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero.
5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με	5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me;
6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου	6 praeoccupaverunt me laquei mortis.
7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου	7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius.
8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις	8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est.
9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου	9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo.
10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου	10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius.
11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου	11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti.
12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος	12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas.
13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος	13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis.
14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου	14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam.
15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους	15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos.
16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου	16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius.
17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων	17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis;
18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε	18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant.
19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου	19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum;
20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι	20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei.
21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι	21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi,
22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου	22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo.
23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων	23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi;
24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου	24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea.
25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου	25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum.
26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση	26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris;
27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση	27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris.
28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις	28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis,
29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου	29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas.
30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος	30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum.
31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω	31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se.
32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων	32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum?
33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου	33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam,
34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με	34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me;
35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου	35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea.
36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με	36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me.
37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου	37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei.
38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους	38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos.
39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου	39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis.
40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου	40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me.
41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους	41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos.
42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων	42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos.
43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους	43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos.
44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι	44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi,
45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου	45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi.
46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων	46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis.
47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου	47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae.
48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου	48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me.
49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με	49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me.
50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω	50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo:
51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος	51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”.