Giobbe 11

DIODATI	Biblia Tysiąclecia
1 E SOFAR Naamatita rispose e disse:	1 Wówczas zabrał głos Sofar z Naamy i tak rzekł:
2 Non risponderebbesi egli ad un uomo di tante parole? Ed un uomo loquace sarebbe egli per ciò reputato giusto?	2 Czyż nie dostanie odprawy gaduła, a wymowny człowiek ma słuszność?
3 Faranno le tue ciancie tacer gli uomini? Ti farai tu beffe, senza che alcuno ti faccia vergogna?	3 Czy mężowie zamilkną słysząc brednie, czy szyderstwo nie otrzyma nagany?
4 Or tu hai detto: La mia maniera di vita è pura, Ed io sono stato netto davanti agli occhi tuoi.	4 Rzekłeś: Nauka moja czysta, niewinny jestem w Twych oczach.
5 Ma volesse pure Iddio parlare, Ed aprir le sue labbra teco;	5 Lecz gdyby Bóg przemówił i zaczął z tobą rozmawiać,
6 E dichiararti i segreti della sapienza; Perciocchè sono doppi; E tu conosceresti che Iddio ti fa portar pena minore Che la tua iniquità non merita di ragione	6 objawił ci tajniki rozumu, gdyż wieloraka to mądrość: poznałbyś, ile Bóg ci zapomniał.
7 Potresti tu trovar modo d’investigare Iddio? Potresti tu trovar l’Onnipotente in perfezione?	7 Czy dosięgniesz głębin Boga, dotrzesz do granic Wszechmocnego?
8 Queste cose sono le altezze de’ cieli, che ci faresti? Son più profonde che l’inferno, come le conosceresti?	8 Wyższe nad niebo. Przenikniesz? Głębsze niż Szeol. Czy zbadasz?
9 La lor distesa è più lunga che la terra, E la lor larghezza è più grande che il mare.	9 Powierzchnią dłuższe od ziemi i szersze nawet od morza.
10 Se Iddio sovverte, ovvero s’egli serra, E raccoglie, chi ne lo storrà?	10 Gdy przechodzi, nakłada więzy, woła na sąd, kto zabroni?
11 Perciocchè egli conosce gli uomini vani; E veggendo l’iniquità, non vi porrebbe egli mente?	11 Ludzie podstępni są Mu jawni, widzi zło, bo uważa.
12 Ma l’uomo è scemo di senno, e temerario di cuore; E nasce simile a un puledro di un asino salvatico	12 Lekkoduch niech się hamuje, a płochy niech wejdzie w siebie.
13 Se tu addirizzi il cuor tuo, E spieghi le palme delle tue mani a lui;	13 Gdy będziesz miał wierne serce, do Niego wzniesiesz swe ręce,
14 Se vi è iniquità nella tua mano, e tu l’allontani da te, E non lasci dimorare alcuna perversità ne’ tuoi tabernacoli;	14 gdy odsuniesz dłonie od występku i nie ścierpisz grzechu w namiocie -
15 Allora certamente tu alzerai la faccia netta di macchia, E sarai stabilito, e non avrai paura di nulla;	15 to głowę podniesiesz: bez winyś; staniesz się mocnym: bez lęku.
16 Perciocchè tu dimenticherai gli affanni, E te ne ricorderai come d’acque trascorse;	16 Cierpienie twe pójdzie w niepamięć, jak deszcz miniony je wspomnisz.
17 E ti si leverà un tempo più chiaro che il mezzodì; Tu risplenderai, tu sarai simile alla mattina;	17 Życie roztoczy swój blask jak południe, mrok się przemieni w poranek.
18 E sarai in sicurtà; perciocchè vi sarà che sperare; E pianterai il tuo padiglione, e giacerai sicuramente;	18 Pełen nadziei, ufności, odpoczniesz bezpiecznie strzeżony.
19 E ti coricherai, e niuno ti spaventerà; E molti ti supplicheranno.	19 Nikt nie zakłóci spokoju, a wielu ci będzie schlebiało.
20 Ma gli occhi degli empi verranno meno, Ed ogni rifugio sarà perduto per loro; E la loro unica speranza sarà di render lo spirito	20 Lecz oczy występnych osłabną, nie znajdą dla siebie schronienia, ufność ich - wyzionąć ducha.