1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει | 1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo: |
2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου | 2 ¿Hasta cuándo estarás hablando de ese modo, y un gran viento serán las razones de tu boca? |
3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον | 3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, Sadday pervierte la justicia? |
4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων | 4 Si tus hijos pecaron contra él, ya los dejó a merced de sus delitos. |
5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος | 5 Mas si tú a Dios recurres e imploras a Sadday, |
6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης | 6 si eres irreprochable y recto, desde ahora él velará sobre ti y restaurará tu morada de justicia. |
7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα | 7 Tu pasado parecerá insignificante el lado de tu espléndido futuro. |
8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων | 8 Pregunta, si no, a la generación pasada, medita en la experiencia de sus padres. |
9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος | 9 Nosotros de ayer somos y no sabemos nada, como una sombra nuestros días en la tierra. |
10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα | 10 Pero ellos te instruirán y te hablarán, y de su corazón sacarán estas máximas: |
11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου | 11 «¿Brota acaso el papiro sin marismas? ¿Crece sin agua el junco? |
12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται | 12 Aún en su verdor, sin ser cortado, antes que toda otra hierba se marchita. |
13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται | 13 Tal es el fin de los que a Dios olvidan, así fenece la esperanza del impío. |
14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη | 14 Su confianza es un hilo solamente, su seguridad una tela de araña. |
15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη | 15 Se apoya en su morada, y no le aguanta, se agarra a ella y no resiste. |
16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται | 16 Bien regado ante la faz del sol, por encima de su huerto salían sus renuevos. |
17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται | 17 Sobre un majano entrelazadas sus raíces, vivía en una casa de piedra. |
18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα | 18 Mas cuando se le arranca de su sitio, éste le niega: “¡No te he visto jamás!” |
19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει | 19 Y vedle ya cómo se pudre en el camino, mientras que del suelo brotan otros.» |
20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται | 20 No, Dios no rechaza al íntegro, ni da la mano a los malvados. |
21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως | 21 La risa ha de llenar aún tu boca y tus labios el clamor de júbilo. |
22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται | 22 Tus enemigos serán cubiertos de vergüenza, y desaparecerá la tienda de los malos. |