ΙΩΒ - Giobbe - Job 8

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει	1 Bildad de Shuah prit la parole et dit:
2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου	2 Jusqu'à quand parleras-tu de la sorte et tiendras-tu des propos semblables à un grand vent?
3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον	3 Dieu peut-il fléchir le droit, Shaddaï fausser la justice?
4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων	4 Si tes fils ont péché contre lui, il les a punis pour leurs fautes.
5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος	5 Recherche Dieu, implore Shaddaï.
6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης	6 Pour toi, si tu es irréprochable et droit, Dès maintenant, sa lumière brillera sur toi et il restaurera lamaison d'un juste.
7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα	7 Ta condition ancienne te paraîtra comme rien, si grand sera ton avenir.
8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων	8 Interroge la génération passée, médite sur l'expérience acquise par ses pères.
9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος	9 Nous, nés d'hier, nous ne savons rien, notre vie sur terre passe comme une ombre.
10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα	10 Mais eux, ils t'instruiront, te parleront, et leur pensée livrera ces sentences:
11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου	11 "Le papyrus pousse-t-il hors des marais? Privé d'eau, le jonc peut-il croître?
12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται	12 Quand il est encore dans sa fraîcheur et non cueilli, avant toute autre herbe il se dessèche.
13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται	13 Tel est le sort de ceux qui oublient Dieu, ainsi périt l'espoir de l'impie.
14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη	14 Sa confiance n'est que filandre, sa sécurité, une maison d'araignée.
15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη	15 S'appuie-t-il sur sa demeure, elle cède; s'y cramponne-t-il, elle s'écroule.
16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται	16 Plein de sève au soleil, au-dessus du jardin il lançait ses jeunes pousses.
17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται	17 Ses racines entrelacées sur un tertre pierreux, il puisait sa vie au milieu des rochers.
18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα	18 On l'arrache de son lieu; son lieu le renie: Je ne t'ai jamais vu!
19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει	19 Et le voilà pourrissant sur le chemin, tandis que du sol, d'autres germent.
20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται	20 Non, Dieu ne rejette pas l'homme intègre, il ne prête pas main-forte aux méchants.
21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως	21 Le rire peut de nouveau remplir ta bouche, la joie éclater sur tes lèvres.
22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται	22 Tes ennemis seront couverts de honte, et la tente des méchants disparaîtra."