ΙΩΒ - Giobbe - Job 39

LXX	VULGATA
1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων	1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti ?
2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας	2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum ?
3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις	3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.
4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις	4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum : egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν	5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit ?
6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα	6 cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.
7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων	7 Contemnit multitudinem civitatis : clamorem exactoris non audit.
8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει	8 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.
9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου	9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum ?
10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω	10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te ?
11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου	11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos ?
12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα	12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget ?
13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα	13 Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.
14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει	14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea ?
15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει	15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου	16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui : frustra laboravit, nullo timore cogente.
17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει	17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου	18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit : deridet equum et ascensorem ejus.
19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον	19 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum ?
20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη	20 Numquid suscitabis eum quasi locustas ? gloria narium ejus terror.
21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι	21 Terram ungula fodit ; exultat audacter : in occursum pergit armatis.
22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου	22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα	23 Super ipsum sonabit pharetra ; vibrabit hasta et clypeus :
24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ	24 fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.
25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη	25 Ubi audierit buccinam, dicit : Vah ! procul odoratur bellum : exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον	26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum ?
27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται	27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum ?
28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω	28 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν	29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.
30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται	30 Pulli ejus lambent sanguinem : et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
	31 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job :
	32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit ? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.
	33 Respondens autem Job Domino, dixit :
	34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum ? manum meam ponam super os meum.
	35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem : et alterum, quibus ultra non addam.