Livre des Proverbes 14

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 La Sagesse bâtit sa maison, de sa main, la Folie la renverse.	1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.
2 Qui marche dans sa droiture craint Yahvé, qui dévie de ses chemins le méprise.	2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.
3 Dans la bouche du fou il y a un surgeon d'orgueil, les lèvres des sages les gardent.	3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.
4 Point de boeufs, mangeoire vide; taureau vigoureux, revenus abondants.	4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.
5 Le témoin véridique ne ment pas, mais le faux témoin exhale le mensonge.	5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.
6 Le railleur poursuit la sagesse, mais en vain, à l'homme intelligent le savoir est chose aisée.	6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.
7 Ecarte-toi du sot, tu ignorerais les lèvres savantes.	7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.
8 Pour l'homme avisé, la sagesse est de surveiller sa conduite, mais la folie des sots n'est quetromperie.	8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.
9 Les fous raillent le sacrifice pour le péché, mais parmi les hommes droits se trouve la faveur.	9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.
10 Le coeur connaît son propre chagrin et nul étranger ne partage sa joie.	10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.
11 La maison des méchants sera détruite, la tente des hommes droits prospérera.	11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.
12 Tel chemin paraît droit à quelqu'un, mais en fin de compte c'est le chemin de la mort.	12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.
13 Dans le rire même, le coeur trouve la peine, et la joie s'achève en chagrin.	13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.
14 Le coeur dévoyé se rassasie de ses démarches, et l'homme de bien de ses oeuvres.	14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.
15 Le niais croit tout ce qu'on dit, l'homme avisé surveille ses pas.	15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.
16 Le sage craint le mal et se détourne, le sot est insolent et sûr de lui.	16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.
17 L'homme prompt à la colère fait des sottises, l'homme malintentionné est odieux.	17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.
18 La part des niais, c'est la folie, les gens avisés se font du savoir une couronne.	18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.
19 Devant les bons, les méchants se prosternent, et aux portes des justes, les impies.	19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.
20 Même à son voisin, le pauvre est odieux, mais nombreux sont ceux qui aiment le riche.	20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.
21 Il pèche, celui qui méprise son prochain; heureux qui a pitié des pauvres.	21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.
22 N'est-ce pas s'égarer que machiner le mal? Miséricorde et fidélité pour qui s'applique au bien.	22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.
23 Tout labeur donne du profit, le bavardage ne produit que disette.	23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.
24 Couronne des sages: leur richesse; la folie des sots est folie.	24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.
25 Un témoin véridique sauve des vies, qui profère des mensonges est un imposteur.	25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.
26 Dans la crainte de Yahvé, puissante sécurité; pour ses enfants il est un refuge.	26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.
27 La crainte de Yahvé est source de vie pour éviter les pièges de la mort.	27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.
28 Peuple nombreux, gloire du roi; baisse de population, ruine du prince.	28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.
29 L'homme lent à la colère est plein d'intelligence, qui a l'humeur prompte exalte la folie.	29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.
30 Vie du corps: un coeur paisible; mais l'envie est carie des os.	30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.
31 Opprimer le faible, c'est outrager son Créateur; c'est l'honorer que d'être bon pour lesmalheureux.	31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.
32 Par sa propre malice le méchant est terrassé, le juste trouve un refuge dans son intégrité.	32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.
33 En un coeur intelligent demeure la sagesse; on ne la reconnaît pas au coeur des sots.	33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.
34 La justice grandit une nation, le péché est la honte des peuples.	34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.
35 La faveur du roi va au serviteur intelligent et sa colère à celui qui fait honte.	35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.