1 La risposta dolce acqueta il cruccio; Ma la parola molesta fa montar l’ira | 1 οργη απολλυσιν και φρονιμους αποκρισις δε υποπιπτουσα αποστρεφει θυμον λογος δε λυπηρος εγειρει οργας |
2 La scienza adorna la lingua de’ savi; Ma la bocca degli stolti sgorga follia | 2 γλωσσα σοφων καλα επισταται στομα δε αφρονων αναγγελει κακα |
3 Gli occhi del Signore sono in ogni luogo; Riguardando i malvagi ed i buoni | 3 εν παντι τοπω οφθαλμοι κυριου σκοπευουσιν κακους τε και αγαθους |
4 La medicina della lingua è un albero di vita; Ma la sovversione che avviene per essa è simile ad un fracasso fatto dal vento | 4 ιασις γλωσσης δενδρον ζωης ο δε συντηρων αυτην πλησθησεται πνευματος |
5 Lo stolto disdegna la correzion di suo padre; Ma chi osserva la riprensione diventerà avveduto | 5 αφρων μυκτηριζει παιδειαν πατρος ο δε φυλασσων εντολας πανουργοτερος |
6 Nella casa del giusto vi sono di gran facoltà; Ma vi è dissipazione nell’entrate dell’empio | 6 εν πλεοναζουση δικαιοσυνη ισχυς πολλη οι δε ασεβεις ολορριζοι εκ γης ολουνται οικοις δικαιων ισχυς πολλη καρποι δε ασεβων απολουνται |
7 Le labbra de’ savi spandono scienza; Ma non fa già così il cuor degli stolti | 7 χειλη σοφων δεδεται αισθησει καρδιαι δε αφρονων ουκ ασφαλεις |
8 Il sacrificio degli empi è cosa abbominevole al Signore; Ma l’orazione degli uomini diritti gli è cosa grata | 8 θυσιαι ασεβων βδελυγμα κυριω ευχαι δε κατευθυνοντων δεκται παρ' αυτω |
9 La via dell’empio è cosa abbominevole al Signore; Ma egli ama chi procaccia giustizia | 9 βδελυγμα κυριω οδοι ασεβους διωκοντας δε δικαιοσυνην αγαπα |
10 La correzione è spiacevole a chi lascia la diritta via; Chi odia la riprensione morrà | 10 παιδεια ακακου γνωριζεται υπο των παριοντων οι δε μισουντες ελεγχους τελευτωσιν αισχρως |
11 L’inferno e il luogo della perdizione son davanti al Signore; Quanto più i cuori de’ figliuoli degli uomini! | 11 αδης και απωλεια φανερα παρα τω κυριω πως ουχι και αι καρδιαι των ανθρωπων |
12 Lo schernitore non ama che altri lo riprenda, E non va a’ savi | 12 ουκ αγαπησει απαιδευτος τους ελεγχοντας αυτον μετα δε σοφων ουχ ομιλησει |
13 Il cuore allegro abbellisce la faccia; Ma per lo cordoglio lo spirito è abbattuto | 13 καρδιας ευφραινομενης προσωπον θαλλει εν δε λυπαις ουσης σκυθρωπαζει |
14 Il cuor dell’uomo intendente cerca la scienza; Ma la bocca degli stolti si pasce di follia | 14 καρδια ορθη ζητει αισθησιν στομα δε απαιδευτων γνωσεται κακα |
15 Tutti i giorni dell’afflitto son cattivi; Ma chi è allegro di cuore è come in un convito perpetuo | 15 παντα τον χρονον οι οφθαλμοι των κακων προσδεχονται κακα οι δε αγαθοι ησυχαζουσιν δια παντος |
16 Meglio vale poco col timor del Signore, Che gran tesoro con turbamento. | 16 κρεισσων μικρα μερις μετα φοβου κυριου η θησαυροι μεγαλοι μετα αφοβιας |
17 Meglio vale un pasto d’erbe, ove sia amore, Che di bue ingrassato, ove sia odio | 17 κρεισσων ξενισμος λαχανων προς φιλιαν και χαριν η παραθεσις μοσχων μετα εχθρας |
18 L’uomo iracondo muove contese; Ma chi è lento all’ira acqueta le risse | 18 ανηρ θυμωδης παρασκευαζει μαχας μακροθυμος δε και την μελλουσαν καταπραυνει [18α] μακροθυμος ανηρ κατασβεσει κρισεις ο δε ασεβης εγειρει μαλλον |
19 La via del pigro è come una siepe di spine; Ma la via degli uomini diritti è elevata | 19 οδοι αεργων εστρωμεναι ακανθαις αι δε των ανδρειων τετριμμεναι |
20 Il figliuol savio rallegra il padre; Ma l’uomo stolto sprezza sua madre | 20 υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων μυκτηριζει μητερα αυτου |
21 La follia è allegrezza all’uomo scemo di senno; Ma l’uomo intendente cammina dirittamente | 21 ανοητου τριβοι ενδεεις φρενων ανηρ δε φρονιμος κατευθυνων πορευεται |
22 I disegni son renduti vani dove non è consiglio; Ma sono stabili dove è moltitudine di consiglieri | 22 υπερτιθενται λογισμους οι μη τιμωντες συνεδρια εν δε καρδιαις βουλευομενων μενει βουλη |
23 L’uomo riceve allegrezza della risposta della sua bocca; E quant’è buona una parola detta al suo tempo! | 23 ου μη υπακουση ο κακος αυτη ουδε μη ειπη καιριον τι και καλον τω κοινω |
24 La via della vita va in su all’uomo intendente, Per ritrarsi dall’inferno che è a basso | 24 οδοι ζωης διανοηματα συνετου ινα εκκλινας εκ του αδου σωθη |
25 Il Signore spianta la casa de’ superbi; Ma stabilisce il confine della vedova | 25 οικους υβριστων κατασπα κυριος εστηρισεν δε οριον χηρας |
26 I pensieri malvagi son cosa abbominevole al Signore; Ma i detti che gli son piacevoli sono i puri | 26 βδελυγμα κυριω λογισμος αδικος αγνων δε ρησεις σεμναι |
27 Chi è dato a cupidigia dissipa la sua casa; Ma chi odia i presenti viverà | 27 εξολλυσιν εαυτον ο δωρολημπτης ο δε μισων δωρων λημψεις σωζεται [27α] ελεημοσυναις και πιστεσιν αποκαθαιρονται αμαρτιαι τω δε φοβω κυριου εκκλινει πας απο κακου |
28 Il cuor del giusto medita ciò che ha da rispondere; Ma la bocca degli empi sgorga cose malvage | 28 καρδιαι δικαιων μελετωσιν πιστεις στομα δε ασεβων αποκρινεται κακα [28α] δεκται παρα κυριω οδοι ανθρωπων δικαιων δια δε αυτων και οι εχθροι φιλοι γινονται |
29 Il Signore è lontano dagli empi; Ma egli esaudisce l’orazione de’ giusti | 29 μακραν απεχει ο θεος απο ασεβων ευχαις δε δικαιων επακουει [29α] κρεισσων ολιγη λημψις μετα δικαιοσυνης η πολλα γενηματα μετα αδικιας [29β] καρδια ανδρος λογιζεσθω δικαια ινα υπο του θεου διορθωθη τα διαβηματα αυτου |
30 La luce degli occhi rallegra il cuore; La buona novella ingrassa le ossa | 30 θεωρων οφθαλμος καλα ευφραινει καρδιαν φημη δε αγαθη πιαινει οστα |
31 L’orecchio che ascolta la riprensione della vita Dimorerà per mezzo i savi | 31 - |
32 Chi schifa la correzione disdegna l’anima sua; Ma chi ascolta la riprensione acquista senno | 32 ος απωθειται παιδειαν μισει εαυτον ο δε τηρων ελεγχους αγαπα ψυχην αυτου |
33 Il timor del Signore è ammaestramento di sapienza; E l’umiltà va davanti alla gloria | 33 φοβος θεου παιδεια και σοφια και αρχη δοξης αποκριθησεται αυτη |