1 ¡Vamos, Job, escucha mis palabras, oye atentamente lo que voy a decir! | 1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου |
2 Ya ves que he abierto mi boca, mi lengua ha comenzado a hablar. | 2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου |
3 Mi corazón desborda de palabras sabias, mis labios dirán la pura verdad. | 3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει |
4 A mí me hizo el soplo de Dios, el aliento del Todopoderoso me dio la vida. | 4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με |
5 Respóndeme, si eres capaz; prepárate, y toma posición ante mí. | 5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε |
6 Para Dios, yo soy igual que tú, yo también fui modelado de la arcilla. | 6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα |
7 Por eso, no te espantará el temor a mí ni el peso de mi mano te abrumará. | 7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι |
8 Sí, tú has dicho a mis oídos –yo escuché el sonido de tus palabras–: | 8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα |
9 «Soy puro, no cometí ninguna falta; estoy limpio y libre de culpa; | 9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα |
10 sin embargo él encuentra pretextos contra mí y me considera su enemigo: | 10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον |
11 Pone mis pies en el cepo y vigila todos mis pasos». | 11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους |
12 Pero yo te respondo: En esto no tienen razón, porque Dios es más grande que el hombre. | 12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων |
13 ¿Por qué pretendes litigar con él como si no respondiera a ninguna de tus palabras? | 13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα |
14 En realidad, Dios habla una vez, y luego otra, sin que se preste atención. | 14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον |
15 En un sueño, en una visión nocturna, cuando un profundo sopor invade a los hombres y ellos están dormidos en su lecho, | 15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης |
16 entonces, él se revela a los mortales y los atemoriza con apariciones, | 16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν |
17 para apartar al hombre de sus malas obras y extirpar el orgullo del mortal; | 17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο |
18 para preservar su alma de la Fosa] y su vida, del Canal subterráneo. | 18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω |
19 También lo corrige en su lecho por el sufrimiento, cuando sus huesos tiemblan sin cesar: | 19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν |
20 el hombre siente náusea de la comida y pierde el gusto por los manjares apetecibles; | 20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει |
21 su carne desaparece de las miradas y se trasparentan sus huesos, que antes no se veían; | 21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα |
22 su alma se acerca a la Fosa y su vida, a las aguas de la Muerte. | 22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη |
23 Si hay un ángel junto a él, un intérprete, uno entre mil, para indicarle al hombre su deber; | 23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη |
24 si él tiene compasión y dice: «Líbralo de bajar a la Fosa, yo he encontrado un rescate». | 24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου |
25 entonces su carne recupera la frescura juvenil y él vuelve a los días de su adolescencia; | 25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις |
26 invoca a Dios, que se le muestra propicio, contempla su rostro con gritos de alegría, anuncia a los demás su salvación, | 26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην |
27 y entona, entre los hombres, este canto: «Yo había pecado y tergiversado el derecho, pero él no me trató como correspondía; | 27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον |
28 ¡libró mi alma de pasar por la Fosa y mi vida contempla la luz!». | 28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται |
29 Todo esto es lo que hace Dios, dos y tres veces, en favor del hombre, | 29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος |
30 para hacer volver su vida de la Fosa e iluminarlo con la luz de los vivientes. | 30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον |
31 Atiende, Job, escúchame; cállate, y yo hablaré. | 31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω |
32 Si tienes algo que decir, replícame, habla, porque yo quisiera darte la razón. | 32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε |
33 De lo contrario, escúchame; cállate, y te enseñaré la sabiduría. | 33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν |