Salmi 102

LA SACRA BIBBIA	GREEK BIBLE
1 Preghiera di un afflitto che langue ed effonde davanti al Signore il suo lamento.	1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
2 Signore, ascolta la mia preghiera; giunga a te il mio grido.	2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
3 Non tener nascosto da me il tuo volto, quando l'angoscia mi stringe. Protendi verso di me il tuo orecchio; quando t'invoco, non tardare a rispondermi.	3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
4 Sì, si dileguano come fumo i miei giorni; ardono come brace le mie ossa.	4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
5 E' stato colpito il mio cuore e s'è inaridito come erba; trascuro di prendere perfino il cibo.	5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
6 A causa del mio gemere la mia pelle s'è attaccata alle ossa.	6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
7 Sono diventato come un pellicano del deserto, sono simile a un gufo fra le macerie.	7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
8 Nel continuo vegliare sono diventato come un passero, tutto solo sul tetto.	8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.
9 M'insultano tutti i giorni i miei nemici, sono furenti contro di me; imprecano sul mio nome.	9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
10 Mi nutro di cenere come di pane, mescolo lacrime alle mie bevande.	10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
11 Sì, per la tua ira e il tuo sdegno mi hai preso e mi hai gettato lontano.	11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
12 I miei giorni sono come ombra che s'allunga, mentre come erba mi sento inaridire.	12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
13 Ma tu, Signore, rimani per sempre, il tuo ricordo, di generazione in generazione.	13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
14 Tu sorgerai e avrai pietà di Sion; poiché è tempo di usarle misericordia, è giunta l'ora.	14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
15 Sì, sono care ai tuoi servi le sue pietre; essi sentono pietà per le sue rovine.	15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
16 Le genti temeranno il nome del Signore; la tua gloria, tutti i re della terra.	16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
17 Sì, il Signore ha ricostruito Sion ed è apparso nella sua gloria.	17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
18 Egli ha esaudito la preghiera dei derelitti, non ha disprezzato la loro implorazione.	18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
19 Questo venga scritto per la generazione futura, e un popolo rigenerato dia lode al Signore.	19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
20 Sì, il Signore ha guardato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha mirato la terra,	20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?
21 per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i votati alla morte,	21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
22 e così annunzino in Sion il nome del Signore, e la sua lode in Gerusalemme,	22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
23 quando insieme si raduneranno i popoli e i regni per servire il Signore.	23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.
24 E' stato abbattuto per via il mio vigore; sono stati accorciati i miei giorni.	24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
25 Io dico: "Mio Dio, non mi rapire alla metà dei miei giorni. I tuoi anni si protraggono per generazione e generazione.	25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
26 All'inizio tu fondasti la terra e opera delle tue mani furono i cieli.	26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?
27 Essi periranno, ma tu rimarrai; tutti loro si logoreranno come una veste, come un abito tu li muterai ed essi saranno mutati.	27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
28 Ma tu sei sempre lo stesso e i tuoi anni non verranno mai meno.	28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.
29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora e la loro progenie sarà salda davanti a te".