1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 Então Sofar de Naama tomou a palavra nestes termos: |
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος | 2 Ficará sem resposta o que fala muito, dar-se-á razão ao grande falador? |
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι | 3 Tua loquacidade fará calar a gente; zombarás sem que ninguém te repreenda? |
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου | 4 Dizes: Minha opinião é a verdadeira, sou puro a teus olhos. |
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου | 5 Oh! Se Deus pudesse falar, e abrir seus lábios para te responder, |
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας | 6 revelar-te os mistérios da sabedoria que são ambíguos para o espírito, saberias então que Deus esquece uma parte de tua iniqüidade. |
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ | 7 Pretendes sondar as profundezas divinas, atingir a perfeição do Todo-poderoso? |
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας | 8 Ela é mais alta do que o céu: que farás? É mais profunda que os infernos: como a conhecerás? |
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης | 9 É mais longa que a terra, mais larga que o mar. |
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας | 10 Se ele surge para aprisionar, se apela à justiça, quem o impedirá? |
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται | 11 Pois ele conhece os malfeitores, descobre a iniqüidade, presta atenção. |
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη | 12 Diante disso, uma cabeça oca poderia compreender, um asno tornar-se-ia razoável. |
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον | 13 Se voltares teu coração para Deus, e para ele estenderes os braços; |
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω | 14 se afastares de tuas mãos o mal, e não abrigares a iniqüidade debaixo de tua tenda, |
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης | 15 então poderás erguer a fronte sem mancha; serás estável, sem mais nenhum temor. |
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση | 16 Esquecerás daí por diante as tuas penas: como águas que passaram, serão apenas uma lembrança; |
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη | 17 o futuro te será mais brilhante do que o meio-dia, as trevas se mudarão em aurora; |
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη | 18 terás confiança e ficarás cheio de esperança: olhando em volta de ti, dormirás tranqüilo; |
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται | 19 repousarás sem que ninguém te inquiete muitos acariciarão teu rosto, |
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται | 20 mas os olhos dos maus serão consumidos; para eles, nenhum refúgio; não terão outra esperança senão em seu último suspiro. |