ΙΩΒ - Giobbe - Job 11

LXX	NEW AMERICAN BIBLE
1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει	1 And Zophar the Naamathite spoke out and said:
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος	2 Should not the man of many words be answered, or must the garrulous man necessarily be right?
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι	3 Shall your babblings keep men silent, and shall you deride and no one give rebuke?
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου	4 Shall you say: "My teaching is pure, and I am clean in your sight"?
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου	5 But oh, that God would speak, and open his lips against you,
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας	6 And tell you that the secrets of wisdom are twice as effective: So you might learn that God will make you answer for your guilt.
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ	7 Can you penetrate the designs of God? Dare you vie with the perfection of the Almighty?
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας	8 It is higher than the heavens; what can you do? It is deeper than the nether world; what can you know?
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης	9 It is longer than the earth in measure, and broader than the sea.
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας	10 If he seize and imprison or call to judgment, who then can say him nay?
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται	11 For he knows the worthlessness of men and sees iniquity; will he then ignore it?
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη	12 Will empty man then gain understanding, and the wild jackass be made docile?
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον	13 If you set your heart aright and stretch out your hands toward him,
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω	14 If you remove all iniquity from your conduct, and let not injustice dwell in your tent,
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης	15 Surely then you may lift up your face in innocence; you may stand firm and unafraid.
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση	16 For then you shall forget your misery, or recall it like waters that have ebbed away.
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη	17 Then your life shall be brighter than the noonday; its gloom shall become as the morning,
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη	18 And you shall be secure, because there is hope; you shall look round you and lie down in safety,
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται	19 and you shall take your rest with none to disturb. Many shall entreat your favor,
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται	20 but the wicked, looking on, shall be consumed with envy. Escape shall be cut off from them, they shall wait to expire.