ΙΩΒ - Giobbe - Job 11

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει	1 Cophar de Naamat prit la parole et dit:
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος	2 Le bavard restera-t-il sans réponse? Suffit-il d'être loquace pour avoir raison?
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι	3 Ton verbiage rendra-t-il muets les autres, te moqueras-tu sans qu'on te confonde?
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου	4 Tu as dit: "Ma conduite est pure, je suis irréprochable à tes yeux."
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου	5 Mais si Dieu voulait parler, ouvrir les lèvres pour te répondre,
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας	6 s'il te dévoilait les secrets de la Sagesse, qui déconcertent toute sagacité, tu saurais que Dieu tedemande compte de ta faute.
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ	7 Prétends-tu sonder la profondeur de Dieu, atteindre la limite de Shaddaï?
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας	8 Elle est plus haute que les cieux: que feras-tu? Plus profonde que le shéol: que sauras-tu?
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης	9 Elle serait plus longue que la terre à mesurer et plus large que la mer.
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας	10 S'il intervient pour enfermer et convoquer l'assemblée, qui l'en empêchera?
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται	11 Car lui connaît la fausseté chez l'homme; il voit le crime et y prête attention.
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη	12 Aussi l'écervelé doit-il s'assagir, et l'homme aux moeurs d'onagre se laisser domestiquer.
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον	13 Allons, redresse tes pensées, tends tes paumes vers lui!
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω	14 Si tu répudies le mal dont tu serais responsable et ne laisses pas l'injustice habiter sous tes tentes,
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης	15 tu lèveras un front pur, tu seras ferme et sans crainte.
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση	16 Ton malheur, tu n'y songeras plus, il laissera le souvenir des eaux qui passent.
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη	17 Alors débutera une existence plus radieuse que le midi et l'obscurité même sera comme le matin.
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη	18 Confiant car il y a de l'espoir, même après la confusion, tu te coucheras en sécurité.
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται	19 Lorsque tu reposeras, nul ne te troublera, et bien des gens rechercheront ta faveur.
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται	20 Les méchants, eux, tournent des yeux éteints, tout refuge leur fait défaut; leur espoir, c'est le derniersoupir.