ΙΩΒ - Giobbe - Job 11

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει	1 Alors Sofar de Nahama prit la parole et dit:
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος	2 Ne faut-il pas répondre à tant de discours, suffit-il de bien parler pour avoir raison?
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι	3 Faut-il qu’on se taise quand tu radotes, qu’on ne te remette pas en place quand tu te moques?
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου	4 Tu as dit à Dieu: “Ma position est correcte, je suis pur devant toi!”
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου	5 Il faudrait bien que Dieu te parle, qu’il vienne t’adresser la parole!
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας	6 Il te dirait quelques secrets de sa sagesse, bien mystérieux pour notre intelligence, et tu verrais que Dieu t’a pris en faute.
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ	7 Pourras-tu sonder la profondeur de Dieu, t’élever jusqu’à la perfection du Puissant?
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας	8 Elle atteint plus haut que les cieux: que feras-tu? plus profond que le monde des morts: qu’en sauras-tu?
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης	9 Sa mesure est plus longue que la terre, elle est plus large que la mer.
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας	10 S’il passe, s’il emprisonne, s’il fait rendre compte, qui l’en empêchera?
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται	11 Car il a reconnu ceux qui sont faux, il a vu le péché, il l’a compris, bien sûr!
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη	12 Du coup l’irresponsable apprend à réfléchir: c’est un ânon sauvage que l’on dresse.
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον	13 Reprends donc en main ton cœur et tends les mains vers lui,
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω	14 jette au loin le mal que tu faisais et que l’injustice ne s’abrite pas chez toi.
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης	15 Alors, te sachant pur, tu lèveras ton regard, tu seras ferme et n’auras pas peur.
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση	16 Tu ne penseras plus à tes malheurs: un souvenir peut-être, comme des eaux écoulées.
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη	17 Ce sera l’existence plus brillante qu’un midi, où les recoins obscurs sont encore des matins.
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη	18 Tu te sentiras sûr, ayant une espérance; bien protégé, tu dormiras en paix.
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται	19 Personne ne troublera ton repos, et beaucoup chercheront à te plaire.
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται	20 Mais les yeux des méchants seront enténébrés, il perdront tout moyen d’échapper: leur seul espoir est de rendre l’âme.