Lamentations 5

NEW AMERICAN BIBLE	GREEK BIBLE
1 Remember, O LORD, what has befallen us, look, and see our disgrace:	1 Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας? επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.
2 Our inherited lands have been turned over to strangers, our homes to foreigners.	2 Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.
3 We have become orphans, fatherless; widowed are our mothers.	3 Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.
4 The water we drink we must buy, for our own wood we must pay.	4 Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων? τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.
5 On our necks is the yoke of those who drive us; we are worn out, but allowed no rest.	5 Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος? εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.
6 To Egypt we submitted, and to Assyria, to fill our need of bread.	6 Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.
7 Our fathers, who sinned, are no more; but we bear their guilt.	7 Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι? και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.
8 Slaves rule over us; there is no one to rescue us from their hands.	8 Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας? δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.
9 At the peril of our lives we bring in our sustenance, in the face of the desert heat;	9 Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου.
10 Our skin is shriveled up, as though by a furnace, with the searing blasts of famine.	10 Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.
11 The wives in Zion were ravished by the enemy, the maidens in the cities of Judah;	11 Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.
12 Princes were gibbeted by them, elders shown no respect.	12 Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων? τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.
13 The youths carry the millstones, boys stagger under their loads of wood;	13 Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.
14 The old men have abandoned the gate, the young men their music.	14 Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.
15 The joy of our hearts has ceased, our dance has turned into mourning;	15 Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.
16 The garlands have fallen from our heads: woe to us, for we have sinned!	16 Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν? ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.
17 Over this our hearts are sick, at this our eyes grow dim:	17 Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.
18 That Mount Zion should be desolate, with jackals roaming there!	18 Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.
19 You, O LORD, are enthroned forever; your throne stands from age to age.	19 Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα? ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.
20 Why, then, should you forget us, abandon us so long a time?	20 Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;
21 Lead us back to you, O LORD, that we may be restored: give us anew such days as we had of old.	21 Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.
22 For now you have indeed rejected us, and in full measure turned your wrath against us.	22 Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;