Isaiah 32

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 See, a king will reign justly and princes will rule rightly.	1 ιδου γαρ βασιλευς δικαιος βασιλευσει και αρχοντες μετα κρισεως αρξουσιν
2 Each of them will be a shelter from the wind, a retreat from the rain. They will be like streams of water in a dry country, like the shade of a great rock in a parched land.	2 και εσται ο ανθρωπος κρυπτων τους λογους αυτου και κρυβησεται ως αφ' υδατος φερομενου και φανησεται εν σιων ως ποταμος φερομενος ενδοξος εν γη διψωση
3 The eyes of those who see will not be closed;. the ears of those who hear will be attentive,	3 και ουκετι εσονται πεποιθοτες επ' ανθρωποις αλλα τα ωτα δωσουσιν ακουειν
4 No more will the fool be called noble, nor the trickster be considered honorable,	4 και η καρδια των ασθενουντων προσεξει του ακουειν και αι γλωσσαι αι ψελλιζουσαι ταχυ μαθησονται λαλειν ειρηνην
	5 και ουκετι μη ειπωσιν τω μωρω αρχειν και ουκετι μη ειπωσιν οι υπηρεται σου σιγα
6 For the fool speaks foolishly, planning evil in his heart:. How to do wickedness, to speak perversely against the LORD, To let the hungry go empty and the thirsty be without drink,	6 ο γαρ μωρος μωρα λαλησει και η καρδια αυτου ματαια νοησει του συντελειν ανομα και λαλειν προς κυριον πλανησιν του διασπειραι ψυχας πεινωσας και τας ψυχας τας διψωσας κενας ποιησαι
7 And the trickster uses wicked trickery, planning crimes: How to ruin the poor with lies, and the needy when they plead their case.	7 η γαρ βουλη των πονηρων ανομα βουλευσεται καταφθειραι ταπεινους εν λογοις αδικοις και διασκεδασαι λογους ταπεινων εν κρισει
8 But the noble man plans noble things, and by noble things he stands.	8 οι δε ευσεβεις συνετα εβουλευσαντο και αυτη η βουλη μενει
9 O complacent ladies, rise up and hear my voice, overconfident women, give heed to my words.	9 γυναικες πλουσιαι αναστητε και ακουσατε της φωνης μου θυγατερες εν ελπιδι ακουσατε τους λογους μου
10 In a little more than a year you overconfident ones will be shaken; The vintage will fail, there will be no harvest.	10 ημερας ενιαυτου μνειαν ποιησασθε εν οδυνη μετ' ελπιδος ανηλωται ο τρυγητος πεπαυται ο σπορος και ουκετι μη ελθη
11 Tremble, you who are complacent! Shudder, you who are overconfident! Strip yourselves bare, with only a loincloth to cover you,	11 εκστητε λυπηθητε αι πεποιθυιαι εκδυσασθε γυμναι γενεσθε περιζωσασθε σακκους τας οσφυας
12 Beat your breasts for the pleasant fields, the fruitful vine,	12 και επι των μαστων κοπτεσθε απο αγρου επιθυμηματος και αμπελου γενηματος
13 And the soil of my people, overgrown whth thorns and briers; For all the joyful houses, the wanton city.	13 η γη του λαου μου ακανθα και χορτος αναβησεται και εκ πασης οικιας ευφροσυνη αρθησεται πολις πλουσια
14 Yes, the castle will be forsaken, the noisy city deserted;	14 οικοι εγκαταλελειμμενοι πλουτον πολεως και οικους επιθυμητους αφησουσιν και εσονται αι κωμαι σπηλαια εως του αιωνος ευφροσυνη ονων αγριων βοσκηματα ποιμενων
15 Until the spirit from on high is poured out on us. Then will the desert become an orchard and the orchard be regarded as a forest.	15 εως αν επελθη εφ' υμας πνευμα αφ' υψηλου και εσται ερημος ο χερμελ και ο χερμελ εις δρυμον λογισθησεται
16 Right will dwell in the desert and justice abide in the orchard.	16 και αναπαυσεται εν τη ερημω κριμα και δικαιοσυνη εν τω καρμηλω κατοικησει
17 Justice will bring about peace; right will produce calm and security.	17 και εσται τα εργα της δικαιοσυνης ειρηνη και κρατησει η δικαιοσυνη αναπαυσιν και πεποιθοτες εως του αιωνος
18 My people will live in peaceful country, in secure dwellings and quiet resting places.	18 και κατοικησει ο λαος αυτου εν πολει ειρηνης και ενοικησει πεποιθως και αναπαυσονται μετα πλουτου
19 Down it comes, as trees come down in the forest! The city will be utterly laid low. Hill and tower will become wasteland forever for wild asses to frolic in, and flocks to pasture,	19 η δε χαλαζα εαν καταβη ουκ εφ' υμας ηξει και εσονται οι ενοικουντες εν τοις δρυμοις πεποιθοτες ως οι εν τη πεδινη
20 Happy are you who sow beside every stream, and let the ox and the ass go freely!	20 μακαριοι οι σπειροντες επι παν υδωρ ου βους και ονος πατει