Job 10

KING JAMES BIBLE	Biblia Tysiąclecia
1 My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.	1 Życie obrzydło mojej duszy, przedstawię Jemu swą sprawę, odezwę się w bólu mej duszy!
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.	2 Nie potępiaj mnie, powiem do Boga. Dlaczego dokuczasz mi, powiedz!
3 Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?	3 Przyjemnie ci mnie uciskać, odrzucać dzieło swoich rąk i sprzyjać radzie występnych?
4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?	4 Czy oczy Twoje cielesne lub patrzysz na sposób ludzki?
5 Are thy days as the days of man? are thy years as man's days,	5 Czy dni Twoje są jak dni człowieka, jak wiek mężczyzny Twe lata,
6 That thou inquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?	6 że szukasz u mnie przestępstwa i grzechu mego dochodzisz?
7 Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.	7 Choć wiesz, żem przecież nie zgrzeszył, nikt mnie z Twej ręki nie wyrwie.
8 Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.	8 Twe ręce ukształtowały mnie, uczyniły: opuszczonego dokoła chcesz zniszczyć?
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?	9 Wspomnij, żeś ulepił mnie z gliny: i chcesz obrócić mnie w proch?
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?	10 Czy mnie nie zlałeś jak mleko, czyż zsiąść się nie dałeś jak serowi?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.	11 Odziałeś mnie skórą i ciałem i spiąłeś żyłami i kośćmi,
12 Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.	12 darzyłeś miłością, bogactwem, troskliwość Twa strzegła mi ducha -
13 And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.	13 a w sercu to ukrywałeś? Teraz już znam Twe zamiary.
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.	14 Tylko czyhałeś na mój grzech, nie chcesz mnie uwolnić od winy.
15 If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction;	15 Biada mi, gdybym ja zgrzeszył! Choć sprawiedliwy, nie podniosę głowy, syty pogardy, niedolą pojony.
16 For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.	16 Pysznego złowisz jak lwiątko, na nowo użyjesz Twej mocy,
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.	17 postawisz mi świeże dowody, gniew swój umocnisz powtórnie, sprowadzisz nowe zastępy.
18 Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!	18 Czemuż wywiodłeś mnie z łona? Bodajbym zginął i nikt mnie nie widział,
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.	19 jak ktoś, co nigdy nie istniał, od łona złożony do grobu.
20 Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,	20 Czyż nie krótkie są dni mego życia? Odwróć Twój wzrok, niech trochę rozjaśnię oblicze,
21 Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;	21 nim pójdę, by nigdy nie wrócić, do kraju pełnego ciemności,
22 A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.	22 do ziemi czarnej jak noc, do cienia chaosu i śmierci, gdzie świecą jedynie mroki!