ΘΡΗΝΟΙ - Lamentazioni - Lamentations 3

GREEK BIBLE	NEW AMERICAN BIBLE
1 Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της ραβδου του θυμου αυτου.	1 I am a man who knows affliction from the rod of his anger,
2 Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.	2 One whom he has led and forced to walk in darkness, not in the light;
3 Ναι, κατ' εμου εστραφη? κατ' εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.	3 Against me alone he brings back his hand again and again all the day.
4 Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου? συνετριψε τα οστα μου.	4 He has worn away my flesh and my skin, he has broken my bones;
5 Ωικοδομησε κατ' εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.	5 He has beset me round about with poverty and weariness;
6 Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.	6 He has left me to dwell in the dark like those long dead.
7 Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω? εβαρυνε τας αλυσεις μου.	7 He has hemmed me in with no escape and weighed me down with chains;
8 Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.	8 Even when I cry out for help, he stops my prayer;
9 Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.	9 He has blocked my ways with fitted stones, and turned my paths aside.
10 Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.	10 A lurking bear he has been to me, a lion in ambush!
11 Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.	11 He deranged my ways, set me astray, left me desolate.
12 Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.	12 He bent his bow, and set me up as the target for his arrow.
13 Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.	13 He pierces my sides with shafts from his quiver.
14 Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.	14 I have become a laughingstock for all nations, their taunt all the day long;
15 Με εχορτασε πικριαν? με εμεθυσεν αψινθιον.	15 He has sated me with bitter food, made me drink my fill of wormwood.
16 Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας? με εκαλυψε με σποδον.	16 He has broken my teeth with gravel, pressed my face in the dust;
17 Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου? ελησμονησα το αγαθον.	17 My soul is deprived of peace, I have forgotten what happiness is;
18 Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.	18 I tell myself my future is lost, all that I hoped for from the LORD.
19 Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.	19 The thought of my homeless poverty is wormwood and gall;
20 Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.	20 Remembering it over and over leaves my soul downcast within me.
21 Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα?	21 But I will call this to mind, as my reason to have hope:
22 Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.	22 The favors of the LORD are not exhausted, his mercies are not spent;
23 Ανανεονονται εν ταις πρωιαις? μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.	23 They are renewed each morning, so great is his faithfulness.
24 Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου? δια τουτο θελω ελπιζει επ' αυτον.	24 My portion is the LORD, says my soul; therefore will I hope in him.
25 Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.	25 Good is the LORD to one who waits for him, to the soul that seeks him;
26 Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.	26 It is good to hope in silence for the saving help of the LORD.
27 Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.	27 It is good for a man to bear the yoke from his youth.
28 Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ' αυτον.	28 Let him sit alone and in silence, when it is laid upon him.
29 Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.	29 Let him put his mouth to the dust; there may yet be hope.
30 Θελει δωσει την σιαγονα εις τον ραπιζοντα αυτον? θελει χορτασθη απο ονειδισμου.	30 Let him offer his cheek to be struck, let him be filled with disgrace.
31 Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα?	31 For the Lord's rejection does not last forever;
32 Αλλ' εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.	32 Though he punishes, he takes pity, in the abundance of his mercies;
33 Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.	33 He has no joy in afflicting or grieving the sons of men.
34 Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.	34 When anyone tramples underfoot all the prisoners in the land,
35 Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου?	35 When he distorts men's rights in the very sight of the Most High,
36 Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου? ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.	36 When he presses a crooked claim, the Lord does not look on unconcerned.
37 Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;	37 Who commands so that it comes to pass, except the Lord ordains it;
38 Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;	38 Except it proceeds from the mouth of the Most High, whether the thing be good or bad!
39 Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;	39 Why should any living man complain, any mortal, in the face of his sins?
40 Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.	40 Let us search and examine our ways that we may return to the LORD!
41 Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,	41 Let us reach out our hearts toward God in heaven!
42 Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν? συ δεν μας συνεχωρησας.	42 We have sinned and rebelled; you have not forgiven us.
43 Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας? εφονευσας, δεν εφεισθης.	43 You veiled yourself in wrath and pursued us, you slew us and took no pity;
44 Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.	44 You wrapped yourself in a cloud which prayer could not pierce.
45 Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.	45 You have made us offscourings and refuse among the nations.
46 Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ' ημας.	46 All our enemies have opened their mouths against us;
47 Φοβος και λακκος ηλθον εφ' ημας, ερημωσις και συντριμμος.	47 Terror and the pit have been our lot, desolation and destruction;
48 Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.	48 My eyes run with streams of water over the downfall of the daughter of my people.
49 Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,	49 My eyes flow without ceasing, there is no respite,
50 Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.	50 Till the LORD from heaven looks down and sees.
51 Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.	51 My eyes torment my soul at the sight of all the daughters of my city.
52 Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.	52 Those who were my enemies without cause hunted me down like a bird;
53 Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ' εμε.	53 They struck me down alive in the pit, and sealed me in with a stone.
54 Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου? ειπα, Απερριφθην.	54 The waters flowed over my head, and I said, "I am lost!"
55 Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.	55 I called upon your name, O LORD, from the bottom of the pit;
56 Ηκουσας την φωνην μου? μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.	56 You heard me call, "Let not your ear be deaf to my cry for help!"
57 Επλησιασας καθ' ην ημεραν σε επεκαλεσθην? ειπας, Μη φοβου.	57 You came to my aid when I called to you; you said, "Have no fear!"
58 Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου? ελυτρωσας την ζωην μου.	58 You defended me in mortal danger, you redeemed my life.
59 Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον? κρινον την κρισιν μου.	59 You see, O LORD, how I am wronged; do me justice!
60 Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου.	60 You see all their vindictiveness, all their plots against me.
61 Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου?	61 You hear their insults, O LORD, (all their plots against me),
62 Τους λογους των επανισταμενων επ' εμε και τας μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν.	62 The whispered murmurings of my foes, against me all the day;
63 Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται? εγω ειμαι το ασμα αυτων.	63 Whether they sit or stand, see, I am their taunt song.
64 Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.	64 Requite them as they deserve, O LORD, according to their deeds;
65 Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν? σου επ' αυτους.	65 Give them hardness of heart, as your curse upon them;
66 Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.	66 Pursue them in wrath and destroy them from under your heavens!