Giobbe (ايوب) 7

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 أليس جهاد للانسان على الارض وكايام الاجير ايامه.	1 Katonasor az ember élete a földön, és napjai olyanok, mint a napszámos napjai:
2 كما يتشوّق العبد الى الظل وكما يترجّى الاجير اجرته	2 kívánkozik árnyék után, mint a szolga, és várja munkája végét, mint a napszámos.
3 هكذا تعين لي اشهر سوء وليالي شقاء قسمت لي.	3 Nekem is kárba veszett hónapok jutottak részemül, és keserves éjjeleket számlálok magamnak.
4 اذا اضطجعت اقول متى اقوم. الليل يطول واشبع قلقا حتى الصبح.	4 Ha lefekszem, kérdem: Mikor kelek újra? Majd várom az estét, és mire beáll a szürkület, jóllakom kínnal.
5 لبس لحمي الدود مع مدر التراب. جلدي كرش وساخ.	5 Rothadásba, por szennyébe öltözik a testem, bőröm elszárad és összezsugorodik.
6 ايامي اسرع من الوشيعة وتنتهي بغير رجاء	6 Napjaim gyorsabban szaladnak, mint a takács vetélője, és remény nélkül eltűnnek.
7 اذكر ان حياتي انما هي ريح وعيني لا تعود ترى خيرا.	7 Emlékezzél meg, hogy életem már csak lehelet, és szemem nem lát többé boldogságot.
8 لا تراني عين ناظري. عيناك عليّ ولست انا.	8 Nem lát engem többé ember szeme; mire rám veted szemedet, már nem vagyok.
9 السحاب يضمحل ويزول. هكذا الذي ينزل الى الهاوية لا يصعد.	9 Amint a felhő elenyészik, elmegy, úgy nem jön fel többé, aki alászállt az alvilágba;
10 لا يرجع بعد الى بيته ولا يعرفه مكانه بعد.	10 nem tér már vissza házába, és otthona nem látja többé viszont.
11 انا ايضا لا امنع فمي. اتكلم بضيق روحي. اشكو بمرارة نفسي.	11 Ezért én sem türtőztetem számat, szólok lelkem gyötrelmében, panaszkodom lelkem keservében:
12 أبحر انا ام تنين حتى جعلت عليّ حارسا.	12 óceán vagyok-e vagy szörnyeteg, hogy börtönbe vetsz engem?
13 ان قلت فراشي يعزيني مضجعي ينزع كربتي	13 Ha gondolom: Majd megvigasztal fekvőhelyem, könnyebbségem lesz, ha elmerengek ágyamon,
14 تريعني بالاحلام وترهبني برؤى	14 akkor álmokkal rettegtetsz és rémlátással rémítesz,
15 فاختارت نفسي الخنق الموت على عظامي هذه.	15 úgyhogy inkább megfulladást áhít a lelkem, és halál után epednek csontjaim.
16 قد ذبت. لا الى الابد احيا. كف عني لان ايامي نفخة.	16 Undorodom! Nem kívánok tovább élni! Kímélj meg, hisz merő semmi az életem!
17 ما هو الانسان حتى تعتبره وحتى تضع عليه قلبك	17 Mi is az ember, hogy nagyra tartod, és érdemesnek látod vele törődni,
18 وتتعهّده كل صباح وكل لحظة تمتحنه.	18 minden reggel meglátogatod, és minduntalan próbára teszed?
19 حتى متى لا تلتفت عني ولا ترخيني ريثما ابلع ريقي.	19 Még meddig tart, hogy nem kímélsz, és nem engeded, hogy nyugodtan nyelhessem le nyálamat?
20 أأخطأت. ماذا افعل لك يا رقيب الناس. لماذا جعلتني عاثورا لنفسك حتى اكون على نفسي حملا.	20 Vétkeztem? Mit tettem ezzel neked, óh emberek Őre! Miért tettél céltábládnak, hogy terhe lettem önmagamnak?
21 ولماذا لا تغفر ذنبي ولا تزيل اثمي لاني الآن اضطجع في التراب. تطلبني فلا اكون	21 Miért nem törlöd el a vétkemet, és miért nem veszed el a bűnömet? Lám – most a porba térek megnyugodni, és ha holnap keresel, már nem leszek!«