1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα | 1 - La Sapienza si è fabbricata una casa, ha tagliato sette colonne, |
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν | 2 macellò le sue carni, mescè il vino, imbandì la sua mensa; |
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα | 3 ad invitare mandò le sue ancellealla cittadella ed ai bastioni della città: |
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν | 4 «Chi è fanciullo venga da me»; e a quelli scemi di senno ha detto: |
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν | 5 «Venite, mangiate del mio pane, bevete il vino ch'io vi mescei. |
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν | 6 Lasciate la fanciullaggine e vivrete e camminate per la via della prudenza». |
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον | 7 Chi corregge il beffardo fa torto a se stesso, e chi ammonisce l'empio si contamina. |
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε | 8 Non riprendere il beffardo affinchè non ti odi, avvertisci il saggio e t'amerà. |
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι | 9 Dà occasione al saggio d'imparare e diventerà più saggio, amma estra il giusto e sarà sollecito d'imparare. |
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης | 10 Il principio della sapienza è il timor di Dio e la scienza dei santi è prudenza. |
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου | 11 Perchè per me si moltiplicheranno i tuoi giorni e ti si aggiungeranno anni di vita. |
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν | 12 Se sarai savio lo sarai per te; se farai l'insolente tu solo ne porterai il danno. |
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην | 13 Donna stolta e ciarliera, piena di frivolezze e che non sa nulla di nulla, |
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις | 14 siede all'uscio di casa sua o sopra qualche sedile sull'alto della città, |
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων | 15 per chiamare coloro che passano per via e tirano dritto per la loro strada: |
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα | 16 «Chi è fanciullo si volga a me»; e a chi è senza giudizio ha detto: |
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου | 17 «Le acque furtive son più dolci e il pane di soppiatto è più saporito». |
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης | 18 E quelli non sanno che vi sono i demoni là dentro, e che i suoi convitati vanno nelle profondità dell'Inferno. |