ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

LXX	EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα	1 La Sabiduría edificó su casa, talló sus siete columnas,
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν	2 inmoló sus víctimas, mezcló su vino, y también preparó su mesa.
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα	3 Ella envió a sus servidoras a proclamar sobre los sitios más altos de la ciudad:
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν	4 «El que sea incauto, que venga aquí». Y al falto de entendimiento, le dice:
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν	5 «Vengan, coman de mi pan, y beban del vino que yo mezclé.
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν	6 Abandonen la ingenuidad, y vivirán, y sigan derecho por el camino de la inteligencia».
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον	7 El que corrige a un insolente se atrae la ignominia, y el que reprende a un malvado, el deshonor,
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε	8 No reprendas a un insolente, no sea que te odie; reprende a un sabio, y te amará,
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι	9 Da al sabio y se hará más sabio aún, instruye al justo y ganará en saber.
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης	10 El comienzo de la sabiduría es el temor del Señor, y la ciencia del Santo es la inteligencia.
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου	11 Porque tus días se multiplicarán gracias a mí y se añadirán años a tu vida.
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν	12 Si eres sabio, lo eres para ti, si eres insolente, tú solo lo sufrirás.
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην	13 La señora Necedad es turbulenta, es estúpida y no sabe nada.
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις	14 Ella se sienta a la puerta de su casa, en una silla, sobre las alturas de la ciudad,
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων	15 para gritar a los transeúntes que van derecho por el camino:
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα	16 «El que sea incauto, que venga aquí». Y al falto de entendimiento, le dice:
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου	17 «¡Las aguas robadas son dulces y el pan quitado a escondidas, delicioso!».
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης	18 Pero él no sabe que allí están las Sombras, y sus invitados, en las profundidades del Abismo.