ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

LXX	NEW JERUSALEM
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα	1 Wisdom has built herself a house, she has hewn her seven pil ars,
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν	2 she has slaughtered her beasts, drawn her wine, she has laid her table.
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα	3 She has despatched her maidservants and proclaimed from the heights above the city,
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν	4 'Who is simple? Let him come this way.' To the fool she says,
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν	5 'Come and eat my bread, drink the wine which I have drawn!
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν	6 Leave foolishness behind and you wil live, go forwards in the ways of perception.'
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον	7 Reprove a mocker and you attract contempt, rebuke the wicked and you attract dishonour.
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε	8 Do not rebuke the mocker, he wil hate you. Rebuke the wise and he wil love you for it.
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι	9 Be open with the wise, he grows wiser stil , teach the upright, he wil gain yet more.
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης	10 The first principle of wisdom is the fear of Yahweh, What God's holy ones know -- this isunderstanding.
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου	11 For by me your days wil be multiplied, and your years of life increased.
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν	12 Are you wise? You are wise to your own good. A mocker? The burden is yours alone.
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην	13 A silly woman acts on impulse, is foolish and knows nothing.
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις	14 She sits at the door of her house, on a throne high up in the city,
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων	15 cal ing to the passers-by, who are walking straight past on their way,
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα	16 'Who is simple? Turn aside, come over here.' To the fool she says,
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου	17 'Stolen waters are sweet, and bread tastes better when eaten in secret.'
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης	18 But the fool does not know that this is where the Shades are and that her guests are already in thevales of Sheol.