ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | NOVA VULGATA |
---|---|
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα | 1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem; |
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν | 2 immolavit victimas suas, miscuit vinum et proposuit mensam suam. |
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα | 3 Misit ancillas suas, ut vocarent ad arcem et ad excelsa civitatis: |
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν | 4 “ Si quis est parvulus, veniat ad me ”. Et vecordi locuta est: |
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν | 5 “ Venite, comedite panem meum et bibite vinum, quod miscui vobis; |
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν | 6 relinquite infantiam et vivite et ambulate per vias prudentiae ”. |
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον | 7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit; et, qui arguit impium, sibi maculam generat. |
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε | 8 Noli arguere derisorem, ne oderit te; argue sapientem, et diliget te. |
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι | 9 Da sapienti, et sapientior fiet; doce iustum, et addet doctrinam. |
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης | 10 Principium sapientiae timor Domini, et scientia Sancti est prudentia. |
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου | 11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae. |
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν | 12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum. |
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην | 13 Mulier stulta est clamosa, fatua et nihil sciens; |
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις | 14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelsis urbis, |
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων | 15 ut vocaret transeuntes per viam et pergentes itinere suo: |
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα | 16 “ Qui est parvulus, declinet ad me ”. Et vecordi locuta est: |
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου | 17 “ Aquae furtivae dulciores sunt, et panis in abscondito suavior ”. |
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης | 18 Et ignoravit quod ibi sint umbrae, et in profundis inferni convivae eius. |