ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

LXX	KING JAMES BIBLE
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα	1 Wisdom hath builded her house, she hath hewn out her seven pillars:
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν	2 She hath killed her beasts; she hath mingled her wine; she hath also furnished her table.
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα	3 She hath sent forth her maidens: she crieth upon the highest places of the city,
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν	4 Whoso is simple, let him turn in hither: as for him that wanteth understanding, she saith to him,
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν	5 Come, eat of my bread, and drink of the wine which I have mingled.
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν	6 Forsake the foolish, and live; and go in the way of understanding.
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον	7 He that reproveth a scorner getteth to himself shame: and he that rebuketh a wicked man getteth himself a blot.
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε	8 Reprove not a scorner, lest he hate thee: rebuke a wise man, and he will love thee.
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι	9 Give instruction to a wise man, and he will be yet wiser: teach a just man, and he will increase in learning.
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης	10 The fear of the LORD is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is understanding.
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου	11 For by me thy days shall be multiplied, and the years of thy life shall be increased.
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν	12 If thou be wise, thou shalt be wise for thyself: but if thou scornest, thou alone shalt bear it.
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην	13 A foolish woman is clamourous: she is simple, and knoweth nothing.
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις	14 For she sitteth at the door of her house, on a seat in the high places of the city,
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων	15 To call passengers who go right on their ways:
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα	16 Whoso is simple, let him turn in hither: and as for him that wanteth understanding, she saith to him,
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου	17 Stolen waters are sweet, and bread eaten in secret is pleasant.
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης	18 But he knoweth not that the dead are there; and that her guests are in the depths of hell.