ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

LXX	BIBBIA CEI 1974
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα	1 La Sapienza si è costruita la casa, ha intagliato le sue sette colonne.
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν	2 Ha ucciso gli animali, ha preparato il vino e ha imbandito la tavola.
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα	3 Ha mandato le sue ancelle a proclamare sui punti più alti della città:
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν	4 "Chi è inesperto accorra qui!". A chi è privo di senno essa dice:
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν	5 "Venite, mangiate il mio pane, bevete il vino che io ho preparato.
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν	6 Abbandonate la stoltezza e vivrete, andate diritti per la via dell'intelligenza".
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον	7 Chi corregge il beffardo se ne attira il disprezzo, chi rimprovera l'empio se ne attira l'insulto.
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε	8 Non rimproverare il beffardo per non farti odiare; rimprovera il saggio ed egli ti amerà.
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι	9 Da' consigli al saggio e diventerà ancora più saggio; istruisci il giusto ed egli aumenterà la dottrina.
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης	10 Fondamento della sapienza è il timore di Dio, la scienza del Santo è intelligenza.
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου	11 Per mezzo mio si moltiplicano i tuoi giorni, ti saranno aggiunti anni di vita.
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν	12 Se sei sapiente, lo sei a tuo vantaggio, se sei beffardo, tu solo ne porterai la pena.
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην	13 Donna irrequieta è follia, una sciocca che non sa nulla.
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις	14 Sta seduta alla porta di casa, su un trono, in un luogo alto della città,
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων	15 per invitare i passanti che vanno diritti per la loro strada:
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα	16 "Chi è inesperto venga qua!". E a chi è privo di senno essa dice:
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου	17 "Le acque furtive sono dolci, il pane preso di nascosto è gustoso".
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης	18 Egli non si accorge che là ci sono le ombre e che i suoi invitati se ne vanno nel profondo degli inferi.