ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

LXX	JERUSALEM
1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα	1 La Sagesse a bâti sa maison, elle a taillé ses sept colonnes,
2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν	2 elle a abattu ses bêtes, préparé son vin, elle a aussi dressé sa table.
3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα	3 Elle a dépêché ses servantes et proclamé sur les buttes, en haut de la cité:
4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν	4 "Qui est simple? Qu'il passe par ici!" A l'homme insensé elle dit:
5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν	5 "Venez, mangez de mon pain, buvez du vin que j'ai préparé!
6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν	6 Quittez la niaiserie et vous vivrez, marchez droit dans la voie de l'intelligence."
7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον	7 Qui corrige un railleur s'attire le mépris, qui reprend un méchant, le déshonneur.
8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε	8 Ne reprends pas le railleur, il te haïrait, reprends le sage, il t'aimera.
9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι	9 Donne au sage: il deviendra plus sage encore; instruis le juste, il accroîtra son acquis.
10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης	10 Principe de la sagesse: la crainte de Yahvé! la science des saints, voilà l'intelligence.
11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου	11 Car par moi tes jours se multiplient et pour toi s'accroissent les années de vie.
12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν	12 Si tu es sage, tu l'es pour toi-même, si tu es railleur, toi seul en porteras la peine.
13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην	13 Dame Folie est impulsive, niaise et ne connaissant rien!
14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις	14 Elle s'assied à la porte de sa maison, sur un trône, en haut de la cité,
15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων	15 pour appeler les passants, ceux qui vont droit leur chemin.
16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα	16 "Qui est simple? Qu'il fasse un détour par ici!" A l'homme insensé elle dit:
17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου	17 "Les eaux dérobées sont douces, et savoureux le pain du mystère!"
18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης	18 Or il ignore qu'il y a là des Ombres et que ses invités sont aux vallées du shéol.