ΙΩΒ - Giobbe - Job 3

LXX	NOVA VULGATA
1 μετα τουτο ηνοιξεν ιωβ το στομα αυτου	1 Post haec aperuit Iob os suum et maledixit diei suo
2 και κατηρασατο την ημεραν αυτου λεγων	2 et locutus est:
3 απολοιτο η ημερα εν η εγεννηθην και η νυξ εν η ειπαν ιδου αρσεν	3 “ Pereat dies, in qua natus sum, et nox, in qua dictum est: “Conceptus est homo”.
4 η ημερα εκεινη ειη σκοτος και μη αναζητησαι αυτην ο κυριος ανωθεν μηδε ελθοι εις αυτην φεγγος	4 Dies ille vertatur in tenebras; non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
5 εκλαβοι δε αυτην σκοτος και σκια θανατου επελθοι επ' αυτην γνοφος	5 Obscurent eum tenebrae et umbra mortis; occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
6 καταραθειη η ημερα και η νυξ εκεινη απενεγκαιτο αυτην σκοτος μη ειη εις ημερας ενιαυτου μηδε αριθμηθειη εις ημερας μηνων	6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat; non computetur in diebus anni nec numeretur in mensibus.
7 αλλα η νυξ εκεινη ειη οδυνη και μη ελθοι επ' αυτην ευφροσυνη μηδε χαρμονη	7 Sit nox illa solitaria nec laude digna;
8 αλλα καταρασαιτο αυτην ο καταρωμενος την ημεραν εκεινην ο μελλων το μεγα κητος χειρωσασθαι	8 maledicant ei, qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan.
9 σκοτωθειη τα αστρα της νυκτος εκεινης υπομειναι και εις φωτισμον μη ελθοι και μη ιδοι εωσφορον ανατελλοντα	9 Obtenebrentur stellae crepusculi eius; exspectet lucem, et non sit, nec videat palpebras aurorae,
10 οτι ου συνεκλεισεν πυλας γαστρος μητρος μου απηλλαξεν γαρ αν πονον απο οφθαλμων μου	10 quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
11 δια τι γαρ εν κοιλια ουκ ετελευτησα εκ γαστρος δε εξηλθον και ουκ ευθυς απωλομην	11 Quare non in vulva mortuus sum? Egressus ex utero non statim perii?
12 ινα τι δε συνηντησαν μοι γονατα ινα τι δε μαστους εθηλασα	12 Quare exceptus genibus? Cur lactatus uberibus?
13 νυν αν κοιμηθεις ησυχασα υπνωσας δε ανεπαυσαμην	13 Nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem
14 μετα βασιλεων βουλευτων γης οι ηγαυριωντο επι ξιφεσιν	14 cum regibus et consulibus terrae, qui aedificant sibi solitudines,
15 η μετα αρχοντων ων πολυς ο χρυσος οι επλησαν τους οικους αυτων αργυριου	15 aut cum principibus, qui possident aurum et replent domos suas argento.
16 η ωσπερ εκτρωμα εκπορευομενον εκ μητρας μητρος η ωσπερ νηπιοι οι ουκ ειδον φως	16 Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
17 εκει ασεβεις εξεκαυσαν θυμον οργης εκει ανεπαυσαντο κατακοποι τω σωματι	17 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
18 ομοθυμαδον δε οι αιωνιοι ουκ ηκουσαν φωνην φορολογου	18 Et quondam vincti pariter sine molestia non audierunt vocem exactoris.
19 μικρος και μεγας εκει εστιν και θεραπων ου δεδοικως τον κυριον αυτου	19 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
20 ινα τι γαρ δεδοται τοις εν πικρια φως ζωη δε ταις εν οδυναις ψυχαις	20 Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animae sunt?
21 οι ομειρονται του θανατου και ου τυγχανουσιν ανορυσσοντες ωσπερ θησαυρους	21 Qui exspectant mortem, et non venit, et effodiunt quaerentes illam magis quam thesauros;
22 περιχαρεις δε εγενοντο εαν κατατυχωσιν	22 gaudentque vehementer et laetantur sepulcro.
23 θανατος ανδρι αναπαυμα συνεκλεισεν γαρ ο θεος κατ' αυτου	23 Viro, cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris.
24 προ γαρ των σιτων μου στεναγμος μοι ηκει δακρυω δε εγω συνεχομενος φοβω	24 Antequam comedam, suspiro, et quasi inundantes aquae sic rugitus meus.
25 φοβος γαρ ον εφροντισα ηλθεν μοι και ον εδεδοικειν συνηντησεν μοι	25 Quia timor, quem timebam, evenit mihi, et, quod verebar, accidit.
26 ουτε ειρηνευσα ουτε ησυχασα ουτε ανεπαυσαμην ηλθεν δε μοι οργη	26 Non dissimulavi, non silui, non quievi, et venit super me indignatio ”.