Job 16

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Then Job answered, and said:	1 Τοτε ο Ιωβ απεκριθη και ειπε?
2 I have often heard such things as these: you are all troublesome comforters.	2 Πολλα τοιαυτα ηκουσα? αθλιοι παρηγορηται εισθε παντες.
3 Shall windy words have no end? or is it any trouble to thee to speak?	3 Εχουσι τελος αι ματαιολογιαι; η τι σε ενθαρρυνει εις το να αποκρινησαι;
4 I also could speak like you: and would God your soul were for my soul.	4 Και εγω εδυναμην να λαλησω καθως σεις? εαν η ψυχη σας ητο εις τον τοπον της ψυχης μου, ηδυναμην να επισωρευσω λογους εναντιον σας, και να κινησω εναντιον σας την κεφαλην μου.
5 I would comfort you also with words, and would wag my head over you.	5 Ηθελον σας ενισχυσει με το στομα μου, και η κινησις των χειλεων μου ηθελε σας ανακουφισει.
6 I would strengthen you with my mouth, and would move my lips, as sparing you.	6 Αν λαλω, ο πονος μου δεν ανακουφιζεται? και αν σιωπω, ποια ελαττωσις γινεται εις εμε;
7 But what shall I do? If I speak, my pain will not rest: and if I hold my peace, it will not depart from me.	7 Αλλα τωρα με υπερεβαρυνεν? ηρημωσας πασαν την συνοδιαν μου.
8 But now my sorrow hath oppressed me, and all my limbs are brought to nothing.	8 Και αι ρυτιδες με τας οποιας με εσημειωσας, ειναι μαρτυρια? και η ισχνοτης μου ανισταμενη εις εμε, μαρτυρει επι του προσωπου μου.
9 My wrinkles bear witness against me, and a false speaker riseth up against my face, contradicting me.	9 Με διασπαραττει ο εχθρος μου εν τω θυμω αυτου και με μισει? τριζει τους οδοντας αυτου εναντιον μου? οξυνει τους οφθαλμους αυτου επ' εμε.
10 He hath gathered together his fury against me, and threatening me he hath gnashed with his teeth upon me: my enemy hath beheld me with terrible eyes.	10 Ανοιγουσι το στομα αυτων κατ' εμου? με τυπτουσι κατα της σιαγονος υβριστικως? συνηχθησαν ομου επ' εμε.
11 They have opened their mouths upon me, and reproaching me they have struck me on the cheek, they are filled with my pains.	11 Ο Θεος με παρεδωκεν εις τον αδικον, και με ερριψεν εις χειρας ασεβων.
12 God hath shut me up with the unjust man, and hath delivered me into the hands of the wicked.	12 Ημην εν ησυχια, και με κατεσπαραξε? και πιασας με απο του τραχηλου, με κατεσυντριψε, και με εθεσε σκοπον αυτου.
13 I that was formerly so wealthy, am all on a sudden broken to pieces: he hath taken me by my neck, he hath broken me, and hath set me up to be his mark.	13 Οι τοξοται αυτου με περιεκυκλωσαν? διαπερα τα νεφρα μου, και δεν φειδεται? εκχεει την χολην μου επι την γην.
14 He hath compassed me round about with his lances, he hath wounded my loins, he hath not spared, and hath poured out my bowels on the earth.	14 Με συντριβει με πληγην επι πληγην? εδραμεν επ' εμε ως γιγας.
15 He hath torn me with wound upon wound, he hath rushed in upon me like a giant.	15 Σακκον ερραψα επι το δερμα μου, και εμολυνα το κερας μου με χωμα.
16 I have sowed sackcloth upon my skin, and have covered my flesh with ashes.	16 Το προσωπον μου κατεκαη υπο του κλαυθμου, και σκια θανατου ειναι επι των βλεφαρων μου?
17 My face is swollen with weeping, and my eyelids are dim.	17 ενω αδικια δεν υπαρχει εν ταις χερσι μου, και η προσευχη μου ειναι καθαρα.
18 These things have I suffered without the iniquity of my hand, when I offered pure prayers to God.	18 Ω γη, μη σκεπασης το αιμα μου, και ας μη υπαρχη τοπος δια την κραυγην μου,
19 O earth, cover not thou my blood, neither let my cry find a hiding place in thee.	19 και τωρα, ιδου, ο μαρτυς μου ειναι εν τω ουρανω, και η μαρτυρια μου εν τοις υψιστοις.
20 For behold my witness is in heaven, and he that knoweth my conscience is on high.	20 Οι φιλοι μου ειναι οι εμπαιζοντες με? ο οφθαλμος μου σταλαζει δακρυα προς τον Θεον.
21 My friends are full of words: my eye poureth out tears to God.	21 Να ητο δυνατον να διαδικαζηται τις προς τον Θεον, ως ανθρωπος προς τον πλησιον αυτου.
22 And O that a man might so be judged with God, as the son of man is judged with his companion!	22 Διοτι ηλθον τα ηριθμημενα ετη? και θελω υπαγει την οδον, οποθεν δεν θελω επιστρεψει.
23 For behold short years pass away and I am walking in a path by which l shall not return.