Livre des Psaumes 91

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Toi qui demeures au refuge du Très-Haut et qui te loges à l’ombre du Puissant,	1 ψαλμος ωδης εις την ημεραν του σαββατου
2 dis au Seigneur: “Tu es mon abri, mon rempart, mon Dieu en qui je me confie!”	2 αγαθον το εξομολογεισθαι τω κυριω και ψαλλειν τω ονοματι σου υψιστε
3 Il te fera échapper au filet du chasseur, il te protégera des démons du malheur.	3 του αναγγελλειν το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου κατα νυκτα
4 Il te couvrira de son plumage et tu te serreras au creux de son aile.	4 εν δεκαχορδω ψαλτηριω μετ' ωδης εν κιθαρα
5 Tu ne craindras pas, de nuit, la terreur, ni de jour, la flèche qui vole,	5 οτι ευφρανας με κυριε εν τω ποιηματι σου και εν τοις εργοις των χειρων σου αγαλλιασομαι
6 ni le fléau qui s’avance dans le noir, ni la peste qui frappe en plein midi.	6 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε σφοδρα εβαθυνθησαν οι διαλογισμοι σου
7 Mille, peut-être, tomberont près de toi, dix mille, rien qu’à ta droite, mais tu seras hors d’atteinte, 4c sa fidélité sera ton mur, ton bouclier.	7 ανηρ αφρων ου γνωσεται και ασυνετος ου συνησει ταυτα
8 Ouvre les yeux et regarde: tu verras ce qu’on rend aux méchants!	8 εν τω ανατειλαι τους αμαρτωλους ως χορτον και διεκυψαν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οπως αν εξολεθρευθωσιν εις τον αιωνα του αιωνος
9 Mais toi, tu as le Seigneur pour refuge, tu as fait du Très-Haut ton asile.	9 συ δε υψιστος εις τον αιωνα κυριε
10 Le mal ne t’atteindra pas, la plaie ne frappera pas jusqu’à toi.	10 οτι ιδου οι εχθροι σου απολουνται και διασκορπισθησονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
11 Car il donnera un ordre à ses anges, pour qu’ils t’escortent sur tous tes chemins.	11 και υψωθησεται ως μονοκερωτος το κερας μου και το γηρας μου εν ελαιω πιονι
12 Dans leurs mains ils te porteront pour que ton pied ne bute pas sur la pierre.	12 και επειδεν ο οφθαλμος μου εν τοις εχθροις μου και εν τοις επανιστανομενοις επ' εμε πονηρευομενοις ακουσεται το ους μου
13 Tu passeras sur les fauves et les serpents, tu piétineras le jeune lion et le dragon.	13 δικαιος ως φοινιξ ανθησει ωσει κεδρος η εν τω λιβανω πληθυνθησεται
14 “Puisqu’il s’est lié à moi, je le délivrerai, je veux le protéger, car il a connu mon Nom.	14 πεφυτευμενοι εν τω οικω κυριου εν ταις αυλαις του θεου ημων εξανθησουσιν
15 Qu’il m’appelle, je lui répondrai, je serai avec lui dans l’angoisse; je le sauverai, je lui donnerai la gloire.	15 ετι πληθυνθησονται εν γηρει πιονι και ευπαθουντες εσονται
16 J’allongerai ses jours autant qu’il le désire, et je ferai qu’il voie mon salut.”	16 του αναγγειλαι οτι ευθης κυριος ο θεος μου και ουκ εστιν αδικια εν αυτω