Livre des Psaumes 139

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Au maître de chant. De David. Psaume. Seigneur, tu me sondes et me connais,	1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Κυριε, εδοκιμασας με και με εγνωρισας.
2 que je m’assoie, que je me lève, tu le sais: bien avant que je n’y pense, tu le savais.	2 Συ γνωριζεις το καθισμα μου και την εγερσιν μου? νοεις τους λογισμους μου απο μακροθεν.
3 Que je sois en voyage ou couché, tu m’observes, tu me suivras en tous mes chemins.	3 Εξερευνας το περιπατημα μου και το πλαγιασμα μου και πασας τας οδους μου γνωριζεις.
4 Les mots ne sont pas encore sur ma langue que déjà tu en connais le tout.	4 Διοτι και πριν ελθη ο λογος εις την γλωσσαν μου, ιδου, Κυριε, γνωριζεις το παν.
5 Tu fermes sur moi l’espace, derrière comme devant, et sur moi se pose ta main.	5 Με περικυκλονεις οπισθεν και εμπροσθεν, και εθεσας επ' εμε την χειρα σου.
6 Ta science est pour moi un mystère, ce sont des hauteurs où je n’atteins pas.	6 Η γνωσις αυτη ειναι υπερθαυμαστος εις εμε? ειναι υψηλη? δεν δυναμαι να φθασω εις αυτην.
7 Où irai-je que ton esprit n’y soit, où fuir de devant ta face?	7 Που να υπαγω απο του πνευματος σου; και απο του προσωπου σου που να φυγω;
8 Si je monte au ciel, tu y es, si je vais au dortoir des morts, tu m’y retrouves.	8 Εαν αναβω εις τον ουρανον, εισαι εκει? εαν πλαγιασω εις τον αδην, ιδου, συ.
9 Ne pourrais-je emprunter les ailes de l’aurore et qu’elles me déposent au-delà des mers?	9 Εαν λαβω τας πτερυγας της αυγης και κατοικησω εις τα εσχατα της θαλασσης,
10 Mais ce sera ta main qui m’y aura conduit, seule ta main droite peut ainsi m’emporter.	10 και εκει θελει με οδηγησει η χειρ σου και η δεξια σου θελει με κρατει.
11 Dirai-je alors: “Que les ténèbres m’enveloppent, j’ai fait choix de la nuit comme lumière”?	11 Εαν ειπω, Αλλα το σκοτος θελει με σκεπασει, και η νυξ θελει εισθαι φως περι εμε?
12 Mais les ténèbres mêmes ne te sont pas obscures, et la nuit n’est pas moins lumière que le jour.	12 και αυτο το σκοτος δεν σκεπαζει ουδεν απο σου? και η νυξ λαμπει ως η ημερα? εις σε το σκοτος ειναι ως το φως.
13 C’est toi qui as créé mes reins, qui m’as tissé dans le sein de ma mère.	13 Διοτι συ εμορφωσας τους νεφρους μου? με περιετυλιξας εν τη κοιλια της μητρος μου.
14 Je t’admire pour cet étonnant mystère; prodigieuses sont tes œuvres, mon âme le sait.	14 Θελω σε υμνει, διοτι φοβερως και θαυμασιως επλασθην? θαυμασια ειναι τα εργα σου? και η ψυχη μου καλλιστα γνωριζει τουτο.
15 Mes os n’échappaient pas à ta vue, lorsque j’étais formé dans le secret, brodé dans les profondeurs de la terre.	15 Δεν εκρυφθησαν τα οστα μου απο σου, ενω επλαττομην εν τω κρυπτω και διεμορφονομην εν τοις κατωτατοις της γης.
16 Tes yeux voyaient la suite de mes jours, ils étaient tous écrits sur ton livre, formés avant que le premier n’apparût.	16 Το αδιαμορφωτον του σωματος μου ειδον οι οφθαλμοι σου? και εν τω βιβλιω σου παντα ταυτα ησαν γεγραμμενα, ως και αι ημεραι καθ' ας εσχηματιζοντο, και ενω ουδεν εκ τουτων υπηρχε?
17 Ô Dieu, que tes pensées me dépassent! Leur ensemble défie la raison;	17 ποσον δε πολυτιμοι ειναι εις εμε αι βουλαι σου, Θεε? ποσον εμεγαλυνθη ο αριθμος αυτων.
18 plus que le sable, leur nombre échappe à mes calculs, et je n’en finis pas d’être avec toi.	18 Εαν ηθελον να απαριθμησω αυτας, υπερβαινουσι την αμμον? εξυπνω, και ετι ειμαι μετα σου.
19 Ô Dieu, si tu voulais faire périr le méchant et tenir les violents loin de moi!	19 Βεβαιως θελεις θανατωσει τους ασεβεις, Θεε? απομακρυνθητε λοιπον απ' εμου, ανδρες αιματων.
20 Ils te trahissent de façon hypocrite, ils comptent pour rien tes desseins.	20 Διοτι λαλουσι κατα σου ασεβως? οι εχθροι σου λαμβανουσι το ονομα σου επι ματαιω.
21 Ne dois-je pas, Seigneur, haïr qui te déteste, avoir en horreur ceux qui te résistent?	21 Μη δεν μισω, Κυριε, τους μισουντας σε; και δεν αγανακτω κατα των επανισταμενων επι σε;
22 Je les déteste, ma haine est entière ils sont aussi pour moi des ennemis.	22 Με τελειον μισος μισω αυτους? δια εχθρους εχω αυτους.
23 Sonde-moi, ô Dieu, et connais mon cœur, éprouve-moi et connais mon désir;	23 Δοκιμασον με, Θεε, και γνωρισον την καρδιαν μου? εξετασον με και μαθε τους στοχασμους μου?
24 vois si je me trace un chemin de mensonge et conduis-moi par le chemin des origines.	24 και ιδε, αν υπαρχη εν εμοι οδος ανομιας? και οδηγησον με εις την οδον την αιωνιον.