Deuxième livre de Samuel 22

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 David dit à Yahvé les paroles de ce cantique le jour où Yahvé le délivra de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül.	1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ
2 “Yahvé est mon rocher, ma forteresse et mon sauveur.	2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι
3 Mon Dieu est mon rocher, je m’abrite en lui. Il est mon bouclier, mon salut, ma citadelle et mon refuge. Tu es mon sauveur, qui me sauve de la violence.	3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με
4 Je prie Yahvé, digne de louange, et je me vois sauvé de mes ennemis.	4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι
5 Les flots de la mort m’enveloppaient, les torrents diaboliques m’épouvantaient,	5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με
6 j’étais pris dans les filets du monde infernal, je voyais devant moi les pièges de la mort:	6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου
7 ans mon angoisse j’ai appelé Yahvé, j’ai crié vers mon Dieu. Mon cri s’est fait entendre en sa présence, de son temple il a écouté ma voix.	7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου
8 Alors la terre a tremblé, elle s’est ébranlée, les fondements des cieux en ont frémi, ils tremblaient en voyant sa colère.	8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις
9 Une vapeur montait de ses narines, de sa bouche s’échappait un feu dévorant, il en sortait des charbons embrasés.	9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου
10 Il inclina les cieux et descendit, dessous lui s’étendait une nuée obscure.	10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου
11 Il vola, monté sur un chérubin, il apparut porté sur les ailes du vent.	11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου
12 Tout autour de lui un rideau de ténèbres, de lourds nuages amoncelés formaient sa tente.	12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος
13 Une flamme de feu marchait devant lui, d’où jaillissaient des charbons ardents.	13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος
14 Yahvé tonna du haut des cieux, le Très-Haut fit retentir sa voix.	14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου
15 Il lança ses flèches, dispersa ses ennemis, la foudre les remplit de terreur.	15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους
16 Le fond de la mer apparut, les bases de la terre furent mises à nu, à la menace de Yahvé, lorsque passa sur eux le souffle de ses narines.	16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου
17 D’en haut il étendit la main et me saisit, il me tira des grandes eaux.	17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων
18 Il me délivra d’ennemis redoutables, d’un adversaire plus fort que moi.	18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε
19 Ils m’attaquaient au jour de mon malheur, mais Yahvé s’est fait mon protecteur.	19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου
20 Il m’a mis au large, il m’a sauvé parce qu’il m’aime.	20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι
21 Yahvé m’a traité selon mon mérite, mes mains étaient pures, il m’a récompensé.	21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι
22 J’ai gardé les voies de Yahvé, je n’ai pas péché, m’écartant de mon Dieu.	22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου
23 Tous ses jugements étaient présents devant moi, je ne m’écartais pas de ses lois.	23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων
24 J’étais sans reproche devant lui, je me gardais de toute faute.	24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου
25 Yahvé me récompense selon mes mérites, il voit de ses yeux ma pureté.	25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου
26 Tu es bon avec celui qui est bon, tu es parfait avec celui qui es parfait.	26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση
27 Tu es droit avec celui qui est droit, mais si l’homme est retors, tu sais le prendre au piège.	27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση
28 Tu viens au secours d’un peuple humilié, mais tu fais baisser les yeux aux arrogants.	28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις
29 Tu es ma lumière, ô Yahvé! Lui, Yahvé, éclaire mes ténèbres.	29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου
30 Avec toi je me lance contre les assaillants, avec mon Dieu je saute la muraille.	30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος
31 La voie de Dieu est parfaite, la parole de Yahvé ne peut faillir. Il est un bouclier pour ceux qui s’abritent en lui.	31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω
32 Qui est Dieu en dehors de Yahvé? Qui est un rocher comme notre Dieu?	32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων
33 Dieu est mon asile et ma forteresse, il m’ouvre une voie royale.	33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου
34 Il rend mes pieds pareils à ceux des biches, et me fait me tenir debout sur les hauteurs.	34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με
35 Il entraîne mes mains au combat, et mes bras tendent l’arc de bronze.	35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου
36 Tu m’as donné ton salut comme un bouclier, et tes bontés me grandissent.	36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με
37 Tu me fais allonger le pas, et mes pieds ne chancellent pas.	37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου
38 Je poursuis mes ennemis, je les écrase, je ne reviens pas sans les avoir battus.	38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους
39 Achevés, brisés, ils ne se relèvent pas, ils tombent sous mes pieds.	39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου
40 Tu me remplis de force pour le combat, tu fais plier sous moi mes ennemis.	40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου
41 Tu fais tourner le dos à mes adversaires, tous ceux qui me haïssent, je les anéantis.	41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους
42 Ils peuvent crier, pas de sauveur pour eux, Yahvé ne leur répond pas.	42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων
43 Je les broie comme la poussière du sol, dans la boue du chemin je les écrase, je les foule.	43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους
44 Des querelles de mon peuple, tu me délivres. Tu me gardes à la tête des nations, des peuples m’obéissent qui n’étaient pas le mien.	44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι
45 Les étrangers cherchent ma faveur, dès qu’ils m’entendent, ils m’obéissent.	45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου
46 Les étrangers sont sans force, ils s’enferment dans leurs remparts.	46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων
47 Vive Yahvé! Béni soit mon rocher! Je veux rendre gloire au Dieu qui me sauve!	47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου
48 Ô Dieu, tu m’as accordé la vengeance, tu m’as soumis tous les peuples.	48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου
49 Tu me libères de tous mes ennemis, tu me rends maître de l’agresseur, tu me délivres des violents.	49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με
50 C’est pourquoi je loue Yahvé au milieu des nations. Je chante un psaume en l’honneur de son Nom:	50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω
51 Il donne à son roi victoire sur victoire, et garde sa grâce à celui qu’il a consacré, à David et sa descendance pour toujours.”	51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος