Livre des Psaumes 95

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Venez donc, nous chanterons le Seigneur, nous irons acclamer le rocher qui nous sauve!	1 οτε ο οικος ωκοδομειτο μετα την αιχμαλωσιαν ωδη τω δαυιδ ασατε τω κυριω ασμα καινον ασατε τω κυριω πασα η γη
2 Allons à sa rencontre dans l’action de grâce, avec des chants, des acclamations.	2 ασατε τω κυριω ευλογησατε το ονομα αυτου ευαγγελιζεσθε ημεραν εξ ημερας το σωτηριον αυτου
3 Car le Seigneur est le grand Dieu et le grand roi par-dessus tous les dieux.	3 αναγγειλατε εν τοις εθνεσιν την δοξαν αυτου εν πασι τοις λαοις τα θαυμασια αυτου
4 Les dessous de la terre sont au creux de sa main et les sommets des monts sont encore à lui.	4 οτι μεγας κυριος και αινετος σφοδρα φοβερος εστιν επι παντας τους θεους
5 À lui la mer, puisqu’il l’a faite, et puis les terres: sa main les a formées.	5 οτι παντες οι θεοι των εθνων δαιμονια ο δε κυριος τους ουρανους εποιησεν
6 Entrez, à genoux, prosternons-nous, plions le genou devant le Dieu qui nous a faits.	6 εξομολογησις και ωραιοτης ενωπιον αυτου αγιωσυνη και μεγαλοπρεπεια εν τω αγιασματι αυτου
7 C’est lui notre Dieu, et nous sommes son peuple, le troupeau sous sa main. Si vous pouviez aujourd’hui écouter sa voix!	7 ενεγκατε τω κυριω αι πατριαι των εθνων ενεγκατε τω κυριω δοξαν και τιμην
8 “Ne vous obstinez pas comme à Mériba, comme au jour de Massa dans le désert,	8 ενεγκατε τω κυριω δοξαν ονοματι αυτου αρατε θυσιας και εισπορευεσθε εις τας αυλας αυτου
9 quand vos pères m’ont défié, mis à l’épreuve, alors qu’ils avaient vu mes œuvres.	9 προσκυνησατε τω κυριω εν αυλη αγια αυτου σαλευθητω απο προσωπου αυτου πασα η γη
10 Je me suis dégoûté d’eux tous pour quarante ans, et j’ai dit: C’est un peuple qui toujours échappe, ils ne connaissent pas mes voies.	10 ειπατε εν τοις εθνεσιν ο κυριος εβασιλευσεν και γαρ κατωρθωσεν την οικουμενην ητις ου σαλευθησεται κρινει λαους εν ευθυτητι
11 Et j’ai juré dans ma colère: Jamais ils n’atteindront le lieu de mon repos.”	11 ευφραινεσθωσαν οι ουρανοι και αγαλλιασθω η γη σαλευθητω η θαλασσα και το πληρωμα αυτης
	12 χαρησεται τα πεδια και παντα τα εν αυτοις τοτε αγαλλιασονται παντα τα ξυλα του δρυμου
	13 προ προσωπου κυριου οτι ερχεται οτι ερχεται κριναι την γην κρινει την οικουμενην εν δικαιοσυνη και λαους εν τη αληθεια αυτου