Livre des Psaumes 95

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Venez donc, nous chanterons le Seigneur, nous irons acclamer le rocher qui nous sauve!	1 Δευτε, ας αγαλλιασθωμεν εις τον Κυριον? ας αλαλαξωμεν εις το φρουριον της σωτηριας ημων.
2 Allons à sa rencontre dans l’action de grâce, avec des chants, des acclamations.	2 Ας προφθασωμεν ενωπιον αυτου μετα δοξολογιας? εν ψαλμοις ας αλαλαξωμεν εις αυτον.
3 Car le Seigneur est le grand Dieu et le grand roi par-dessus tous les dieux.	3 Διοτι Θεος μεγας ειναι ο Κυριος, και Βασιλευς μεγας υπερ παντας τους θεους.
4 Les dessous de la terre sont au creux de sa main et les sommets des monts sont encore à lui.	4 Διοτι εις αυτου την χειρα ειναι τα βαθη της γης? και τα υψη των ορεων ειναι αυτου.
5 À lui la mer, puisqu’il l’a faite, et puis les terres: sa main les a formées.	5 Διοτι αυτου ειναι η θαλασσα, και αυτος εκαμεν αυτην? και την ξηραν αι χειρες αυτου επλασαν.
6 Entrez, à genoux, prosternons-nous, plions le genou devant le Dieu qui nous a faits.	6 Δευτε, ας προσκυνησωμεν και ας προσπεσωμεν? ας γονατισωμεν ενωπιον του Κυριου, του Ποιητου ημων.
7 C’est lui notre Dieu, et nous sommes son peuple, le troupeau sous sa main. Si vous pouviez aujourd’hui écouter sa voix!	7 Διοτι αυτος ειναι ο Θεος ημων? και ημεις λαος της βοσκης αυτου και προβατα της χειρος αυτου. Σημερον εαν ακουσητε της φωνης αυτου,
8 “Ne vous obstinez pas comme à Mériba, comme au jour de Massa dans le désert,	8 μη σκληρυνητε την καρδιαν σας, ως εν τω παροργισμω, ως εν τη ημερα του πειρασμου εν τη ερημω?
9 quand vos pères m’ont défié, mis à l’épreuve, alors qu’ils avaient vu mes œuvres.	9 οπου οι πατερες σας με επειρασαν, με εδοκιμασαν και ειδον τα εργα μου.
10 Je me suis dégoûté d’eux tous pour quarante ans, et j’ai dit: C’est un peuple qui toujours échappe, ils ne connaissent pas mes voies.	10 Τεσσαρακοντα ετη δυσηρεστηθην με την γενεαν εκεινην, και ειπα, ουτος ειναι λαος πεπλανημενος την καρδιαν, και αυτοι δεν εγνωρισαν τας οδους μου.
11 Et j’ai juré dans ma colère: Jamais ils n’atteindront le lieu de mon repos.”	11 Δια τουτο ωμοσα εν τη οργη μου, οτι εις την αναπαυσιν μου δεν θελουσιν εισελθει.