Livre des Psaumes 5

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. Avec les flûtes. Psaume de David.	1 εις το τελος υπερ της κληρονομουσης ψαλμος τω δαυιδ
2 Seigneur, entends mes paroles et comprends ma plainte.	2 τα ρηματα μου ενωτισαι κυριε συνες της κραυγης μου
3 Écoute mon cri, ô mon roi et mon Dieu. C’est toi que je supplie,	3 προσχες τη φωνη της δεησεως μου ο βασιλευς μου και ο θεος μου οτι προς σε προσευξομαι κυριε
4 Seigneur, dès le matin tu entends ma voix, dès le matin j’offre mes vœux et j’attends.	4 το πρωι εισακουση της φωνης μου το πρωι παραστησομαι σοι και εποψομαι
5 Car toi, tu n’es pas Dieu pour aimer le mal, le méchant n’entrera pas chez toi.	5 οτι ουχι θεος θελων ανομιαν συ ει ουδε παροικησει σοι πονηρευομενος
6 Les arrogants ne tiennent pas devant tes yeux, tu détestes ceux qui font le mal	6 ου διαμενουσιν παρανομοι κατεναντι των οφθαλμων σου εμισησας παντας τους εργαζομενους την ανομιαν
7 et tu casses les reins aux diseurs de mensonge. Le violent et celui qui fraude, le Seigneur les déteste.	7 απολεις παντας τους λαλουντας το ψευδος ανδρα αιματων και δολιον βδελυσσεται κυριος
8 Mais moi, par ta grande bonté, j’ai accès à ta Maison, face à ton saint Temple je me prosterne et j’adore.	8 εγω δε εν τω πληθει του ελεους σου εισελευσομαι εις τον οικον σου προσκυνησω προς ναον αγιον σου εν φοβω σου
9 Guide-moi, Seigneur, selon ta justice, tu vois que mes ennemis veillent, aplanis tes chemins devant moi.	9 κυριε οδηγησον με εν τη δικαιοσυνη σου ενεκα των εχθρων μου κατευθυνον ενωπιον μου την οδον σου
10 Car rien n’est sûr de ce qu’ils disent et ils ne pensent qu’à nuire. Ils ont la flatterie dans la bouche, mais leur gosier est une tombe ouverte.	10 οτι ουκ εστιν εν τω στοματι αυτων αληθεια η καρδια αυτων ματαια ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν
11 Condamne-les, mon Dieu, et que leurs projets échouent; chasse-les pour tous leurs crimes puisqu’ils se sont révoltés contre toi.	11 κρινον αυτους ο θεος αποπεσατωσαν απο των διαβουλιων αυτων κατα το πληθος των ασεβειων αυτων εξωσον αυτους οτι παρεπικραναν σε κυριε
12 Quelle fête alors pour ceux qui s’abritent en toi, quelle joie sans fin pour ceux que tu protèges, quels cris de joie chez ceux qui aiment ton nom!	12 και ευφρανθητωσαν παντες οι ελπιζοντες επι σε εις αιωνα αγαλλιασονται και κατασκηνωσεις εν αυτοις και καυχησονται εν σοι παντες οι αγαπωντες το ονομα σου
13 Car toi, Seigneur, tu bénis le juste, ta grâce l’enveloppe et le protège.	13 οτι συ ευλογησεις δικαιον κυριε ως οπλω ευδοκιας εστεφανωσας ημας