Ezechielis 35

¹ Et factus est sermo Domini ad me, dicens :

² Fili hominis, pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi :

³ Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, mons Seir :
et extendam manum meam super te,
et dabo te desolatum atque desertum.

⁴ Urbes tuas demoliar,
et tu desertus eris :
et scies quia ego Dominus.
⁵ Eo quod fueris inimicus sempiternus,
et concluseris filios Israël in manus gladii
in tempore afflictionis eorum,
in tempore iniquitatis extremæ :
⁶ propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quoniam sanguini tradam te,
et sanguis te persequetur :
et cum sanguinem oderis,
sanguis persequetur te.
⁷ Et dabo montem Seir desolatum atque desertum,
et auferam de eo euntem et redeuntem.
⁸ Et implebo montes ejus occisorum suorum :
in collibus tuis, et in vallibus tuis atque in torrentibus,
interfecti gladio cadent.
⁹ In solitudines sempiternas tradam te,
et civitates tuæ non habitabuntur :
et scietis quia ego Dominus Deus.
¹⁰ Eo quod dixeris : Duæ gentes et duæ terræ meæ erunt,
et hæreditate possidebo eas,
cum Dominus esset ibi :
¹¹ propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia faciam juxta iram tuam, et secundum zelum tuum,
quem fecisti odio habens eos :
et notus efficiar per eos, cum te judicavero.
¹² Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua
quæ locutus es de montibus Israël, dicens :
Deserti nobis ad devorandum dati sunt.
¹³ Et insurrexistis super me ore vestro,
et derogastis adversum me verba vestra :
ego audivi.
¹⁴ Hæc dicit Dominus Deus :
Lætante universa terra,
in solitudinem te redigam :
¹⁵ sicuti gavisus es super hæreditatem domus Israël
eo quod fuerit dissipata,
sic faciam tibi :
dissipatus eris, mons Seir, et Idumæa omnis :
et scient quia ego Dominus.