Ecclesiastes 10

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia.	1 Μυιαι αποθνησκουσαι καμνουσι το μυρον του μυρεψου να βρωμα, να αναβραζη? και μικρα αφροσυνη ατιμαζει τον εν υποληψει επι σοφια και τιμη.
2 Cor sapientis in dextera ejus, et cor stulti in sinistra illius.	2 Η καρδια του σοφου ειναι εν τη δεξια αυτου? η δε καρδια του αφρονος εν τη αριστερα αυτου.
3 Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos æstimat.	3 Και ετι οταν ο αφρων περιπατη εν τη οδω, λειπει συνεσις αυτου και αναγγελλει προς παντας οτι ειναι αφρων.
4 Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne demiseris, quia curatio faciet cessare peccata maxima.	4 Εαν το πνευμα του ηγεμονος εγερθη εναντιον σου, μη αφησης τον τοπον σου? διοτι η γλυκυτης καταπαυει αμαρτιας μεγαλας.
5 Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis :	5 Ειναι κακον το οποιον ειδον υπο τον ηλιον, λαθος, λεγω, προερχομενον απο του εξουσιαστου?
6 positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum.	6 οτι ο αφρων βαλλεται εις μεγαλας αξιας, οι δε πλουσιοι καθηνται εν ταπεινω τοπω.
7 Vidi servos in equis, et principes ambulantes super terram quasi servos.	7 Ειδον δουλους εφ' ιππων και αρχοντας περιπατουντας ως δουλους επι της γης.
8 Qui fodit foveam incidet in eam, et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.	8 Οστις σκαπτει λακκον, θελει πεσει εις αυτον? και οστις χαλα φραγμον, οφις θελει δαγκασει αυτον.
9 Qui transfert lapides affligetur in eis, et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.	9 Ο μετακινων λιθους θελει βλαφθη υπ' αυτων? ο σχιζων ξυλα θελει κινδυνευσει εν αυτοις.
10 Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit, multo labore exacuetur, et post industriam sequetur sapientia.	10 Εαν ο σιδηρος αμβλυνθη και δεν ακονιση τις την κοψιν αυτου, πρεπει να προσθεση δυναμιν? η σοφια δε ειναι ωφελιμος προς διευθυνσιν.
11 Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit.	11 Εαν ο οφις δαγκανη χωρις συριγμου, πλην και ο συκοφαντης καλητερος δεν ειναι.
12 Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis præcipitabunt eum ;	12 Οι λογοι του στοματος του σοφου ειναι χαρις? τα δε χειλη του αφρονος θελουσι καταπιει αυτον.
13 initium verborum ejus stultitia, et novissimum oris illius error pessimus.	13 Η αρχη των λογων του στοματος αυτου ειναι αφροσυνη? και το τελος της ομιλιας αυτου κακη μωρια.
14 Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit ; et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare ?	14 Ο αφρων προσετι πληθυνει λογους, ενω ο ανθρωπος δεν εξευρει τι μελλει γενεσθαι? και τις δυναται να απαγγειλη προς αυτον τι θελει εισθαι μετ' αυτον;
15 Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.	15 Ο μοχθος των αφρονων απαυδιζει αυτους, επειδη δεν εξευρουσι να υπαγωσιν εις την πολιν.
16 Væ tibi, terra, cujus rex puer est, et cujus principes mane comedunt.	16 Ουαι εις σε, γη, της οποιας ο βασιλευς ειναι νεος, και οι αρχοντες σου τρωγουσι το πρωι
17 Beata terra cujus rex nobilis est, et cujus principes vescuntur in tempore suo, ad reficiendum, et non ad luxuriam.	17 Μακαρια συ, γη, της οποιας ο βασιλευς ειναι υιος ευγενων, και οι αρχοντες σου τρωγουσιν εν καιρω προς ενισχυσιν και ουχι προς μεθην
18 In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus.	18 Δια την πολλην οκνηριαν πιπτει η στεγασις? και δια την αργιαν των χειρων σταλαζει η οικια.
19 In risum faciunt panem et vinum ut epulentur viventes ; et pecuniæ obediunt omnia.	19 Δι' ευθυμιαν καμνουσι συμποσια, και ο οινος ευφραινει τους ζωντας? το δε αργυριον αποκρινεται εις παντα.
20 In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti : quia et aves cæli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annuntiabit sententiam.	20 Μη καταρασθης τον βασιλεα μηδε εν τη διανοια σου? και μη καταρασθης τον πλουσιον εν τω ταμειω του κοιτωνος σου? διοτι πτηνον του ουρανου θελει φερει την φωνην, και το εχον τας πτερυγας θελει αναγγειλει το πραγμα.