Scrutatio

Mercoledi, 15 maggio 2024 - Sant'Isidoro agricoltore ( Letture di oggi)

Psalmen 49


font
EINHEITSUBERSETZUNG BIBELLXX
1 [Für den Chormeister. Ein Psalm der Korachiter.]1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων
2 Hört dies an, ihr Völker alle,
vernehmt es, alle Bewohner der Erde,
2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει
3 ihr Leute aus dem Volk und vom Adel,
Reiche und Arme zusammen!
3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα
4 Mein Mund spreche weise Worte;
was mein Herz ersinnt, sei voller Einsicht.
4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου
5 Ich wende mein Ohr einem Weisheitsspruch zu,
ich enthülle mein Geheimnis beim Harfenspiel.
5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις
6 Warum soll ich mich in bösen Tagen fürchten,
wenn mich der Frevel tückischer Feinde umgibt?
6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα
7 Sie verlassen sich ganz auf ihren Besitz
und rühmen sich ihres großen Reichtums.
7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω
8 Loskaufen kann doch keiner den andern
noch an Gott für ihn ein Sühnegeld zahlen
8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος
9 - für das Leben ist jeder Kaufpreis zu hoch,
für immer muss man davon abstehn -,
9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους
10 damit er auf ewig weiterlebt
und niemals das Grab schaut.
10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες
11 Denn man sieht: Weise sterben;
genauso gehen Tor und Narr zugrunde,
sie müssen andern ihren Reichtum lassen.
11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν
12 Das Grab ist ihr Haus auf ewig,
ist ihre Wohnung für immer,
ob sie auch Länder nach ihren Namen benannten.
12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης
13 Der Mensch bleibt nicht in seiner Pracht;
er gleicht dem Vieh, das verstummt.
13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι
14 So geht es denen, die auf sich selbst vertrauen,
und so ist das Ende derer, die sich in großen Worten gefallen. [Sela]
14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου
15 Der Tod führt sie auf seine Weide wie Schafe,
sie stürzen hinab zur Unterwelt. Geradewegs sinken sie hinab in das Grab;
ihre Gestalt zerfällt, die Unterwelt wird ihre Wohnstatt.
15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα
16 Doch Gott wird mich loskaufen aus dem Reich des Todes,
ja, er nimmt mich auf. [Sela]
16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου
17 Lass dich nicht beirren, wenn einer reich wird
und die Pracht seines Hauses sich mehrt;
17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω
18 denn im Tod nimmt er das alles nicht mit,
seine Pracht steigt nicht mit ihm hinab.
18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις
19 Preist er sich im Leben auch glücklich
und sagt zu sich:
«Man lobt dich, weil du dir's wohl sein lässt»,
19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα
20 so muss er doch zur Schar seiner Väter hinab,
die das Licht nie mehr erblicken.
20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον
21 Der Mensch in Pracht, doch ohne Einsicht,
er gleicht dem Vieh, das verstummt.
21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου
22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος
23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου