Giobbe 12

DIODATI	GREEK BIBLE
1 E GIOBBE rispose, e disse:	1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπε?
2 Sì, veramente voi siete tutt’un popolo, E la sapienza morrà con voi.	2 σεις εισθε αληθως οι ανθρωποι, και με σας θελει τελευτησει η σοφια.
3 Anch’io ho senno come voi; Io non sono da men di voi; Ed appo cui non sono cotali cose?	3 Και εγω εχω συνεσιν ως και υμεις? δεν ειμαι κατωτερος υμων? και τις δεν γνωριζει τοιαυτα πραγματα;
4 Io son quell’uomo ch’è schernito dal suo amico; Ma un tale invoca Iddio, ed egli gli risponderà; L’uomo giusto ed intiero è schernito.	4 Εγεινα χλευη εις τον πλησιον μου, οστις επικαλουμαι τον Θεον, και μοι αποκρινεται. Ο δικαιος και αμεμπτος περιγελαται.
5 Colui che sta per isdrucciolare col piè, E, per estimazione di chi è felice, un tizzone sprezzato	5 Ο κινδυνευων να ολισθηση με τους ποδας ειναι εις τον στοχασμον του ευτυχουντος ως λυχνος καταπεφρονημενος.
6 I tabernacoli de’ ladroni prosperano, E v’è ogni sicurtà per quelli che dispettano Iddio, Nelle cui mani egli fa cadere ciò che desiderano.	6 Αι σκηναι των ληστων ευτυχουσι, και οι παροργιζοντες τον Θεον ειναι εν ασφαλεια, εις τας χειρας των οποιων ο Θεος φερει αφθονιαν.
7 E in vero, domandane pur le bestie, ed esse tu l’insegneranno; E gli uccelli del cielo, ed essi te lo dichiareranno;	7 Αλλ' ερωτησον τωρα τα ζωα, και θελουσι σε διδαξει? και τα πετεινα του ουρανου, και θελουσι σοι απαγγειλει?
8 Ovvero, ragionane con la terra, ed essa te l’insegnerà; I pesci del mare eziandio te lo racconteranno.	8 η λαλησον προς την γην, και θελει σε διδαξει? και οι ιχθυες της θαλασσης θελουσι σοι διηγηθη.
9 Fra tutte queste creature, Quale è quella che non sappia che la mano del Signore fa questo?	9 Τις εκ παντων τουτων δεν γνωριζει, οτι η χειρ του Κυριου εκαμε ταυτα;
10 Nella cui mano è l’anima d’ogni uomo vivente, E lo spirito d’ogni carne umana.	10 Εν τη χειρι του οποιου ειναι ψυχη παντων των ζωντων και η πνοη πασης ανθρωπινης σαρκος.
11 L’orecchio non prova egli le parole, Come il palato assapora le vivande?	11 Το ωτιον δεν διακρινει τους λογους; και ο ουρανισκος λαμβανει γευσιν του φαγητου αυτου;
12 Ne’ vecchi è la sapienza, E nella grande età è la prudenza.	12 Η σοφια ειναι μετα των γεροντων, και η συνεσις εν τη μακροτητι των ημερων.
13 Appo lui è la sapienza e la forza; A lui appartiene il consiglio e l’intelligenza.	13 Εν αυτω ειναι η σοφια και η δυναμις? αυτος εχει βουλην και συνεσιν.
14 Ecco, se egli ruina, la cosa non può esser riedificata; Se serra alcuno, non gli può essere aperto.	14 Ιδου, καταστρεφει, και δεν ανοικοδομειται? κλειει κατα του ανθρωπου, και ουδεις ο ανοιγων.
15 Ecco, se egli rattiene le acque, elle si seccano; E se le lascia scorrere, rivoltano la terra sottosopra.	15 Ιδου, κρατει τα υδατα, και ξηραινονται? παλιν εξαποστελλει αυτα, και καταστρεφουσι την γην.
16 Appo lui è forza e ragione; A lui appartiene chi erra, e chi fa errare.	16 Μετ' αυτου ειναι η δυναμις και η σοφια? αυτου ειναι ο απατωμενος και ο απατων.
17 Egli ne mena i consiglieri spogliati, E fa impazzare i giudici.	17 Παραδιδει λαφυρον τους βουλευτας και μωραινει τους κριτας.
18 Egli scioglie il legame dei re, E stringe la cinghia sopra i lor propri lombi.	18 Λυει την ζωνην των βασιλεων και περιζωνει την οσφυν αυτων με σχοινιον.
19 Egli ne mena i rettori spogliati, E sovverte i possenti.	19 Παραδιδει λαφυρον τους αρχοντας και καταστρεφει τους ισχυρους.
20 Egli toglie la favella agli eloquenti, E leva il senno a’ vecchi.	20 Αφαιρει τον λογον των δεινων ρητορων, και σηκονει την συνεσιν απο των πρεσβυτερων.
21 Egli spande lo sprezzo sopra i nobili, E rallenta la cintura de’ possenti.	21 Εκχεει καταφρονησιν επι τους αρχοντας, και λυει την ζωνην των ισχυρων.
22 Egli rivela le cose profonde, traendole fuor delle tenebre; E mette fuori alla luce l’ombra della morte.	22 Αποκαλυπτει εκ του σκοτους βαθεα πραγματα, και εξαγει εις φως την σκιαν του θανατου.
23 Egli accresce le nazioni, ed altesì le distrugge; Egli sparge le genti, ed altresì le riduce insieme.	23 Μεγαλυνει τα εθνη και αφανιζει αυτα? πλατυνει τα εθνη και συστελλει αυτα.
24 Egli toglie il senno a’ capi de’ popoli della terra, E li fa andar vagando per luoghi deserti, ove non ha via alcuna.	24 Αφαιρει την καρδιαν απο των αρχηγων των λαων της γης, και καμνει αυτους να περιπλανωνται εν ερημω αβατω?
25 Vanno a tentone per le tenebre, senza luce alcuna: Ed egli li fa andare errando come un uomo ebbro	25 ψηλαφωσιν εν σκοτει χωρις φωτος, και καμνει αυτους να παραφερωνται ως ο μεθυων.