Psalmi 89

Biblija Hrvatski	BIBBIA VOLGARE
1 Poučna pjesma. Ezrahijca Etana.	1 Orazione di Moisè, uomo di Dio. Signore, sei tu fatto a noi refugio; dalla generazione in generazione.
2 O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.	2 Prima che fossero fatti i monti, ovver formate la terra e il mondo; dal principio insino alla fine tu sei Iddio.
3 Ti reče: »Zavijeke je sazdana ljubav moja!« U nebu utemelji vjernost svoju:	3 Non tuorre dall' uomo la umiltà; e dicesti: convertitevi, figliuoli delli uomini.
4 »Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:	4 Imperò che (per) mille anni dinanzi agli occhi tuoi sono come l'altro giorno, ch' è passato. Ed è come vigilia della notte;
5 tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.«	5 chè loro anni si hanno per niente.
6 Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.	6 La mattina passa come erba; la mattina fiorisce, e passa; la sera casca, e indurisce, ed è secca.
7 Ta tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?	7 Per che siamo venuti a meno nell' ira tua; e siamo turbati nel furore tuo.
8 Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.	8 Tu hai posto nel tuo cospetto le nostre iniquità; il mondo nostro nella illuminazione del volto tuo.
9 Jahve, Bože nad vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.	9 Però che tutti li dì nostri sono venuti meno; e nella ira tua siamo mancati. Li anni nostri saranno reputati come tela ragnina.
10 Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;	10 Gli giorni delli nostri anni, settanta anni. Ma se in dignità, saranno ottanta anni; che più che fatica loro e dolore. E però è venuta la mansuetudine, e saremo represi.
11 ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.	11 Chi conobbe la potestà della tua ira, e per il tuo timore dinumerarà l'ira tua?
12 Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;	12 Qui manifesta la tua destra, e gli ammaestrati di cuore [in] la sapienza.
13 sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.	13 Convèrtiti, Signore, insino quando (serai tornato)? e sii umile sopra gli tuoi servi.
14 Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.	14 Nella mattina siamo stati pieni della tua misericordia; e siamo rallegrati e fatti lieti in tutti li nostri giorni.
15 Pravda i pravednost temelj su prijestolja tvoga, ljubav i istina koračaju pred tobom.	15 Rallegrati siamo per gli giorni ne' quali ne umiliasti; per gli anni ne' quali vedessimo li mali.
16 Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,	16 Risguarda nelli tuoi servi, e nelle tue opere; e drizza loro figliuoli.
17 u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.	17 E sia sopra noi il splendore del nostro Signore Iddio; e drizza sopra noi le opere delle nostre mani; l' opera delle nostre mani dirizza.
18 Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.
19 Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.
20 Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: »Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;
21 nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,
22 da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.
23 Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.
24 Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.
25 Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.
26 Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.
27 On će me zvati: ‘Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.’
28 A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.
29 Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i savez svoj vjeran.
30 Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.
31 Ako li mu sinovi zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,
32 ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;
33 šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,
34 ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.
35 Neću povrijediti saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.
36 Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:
37 potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,
38 ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.«
39 A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.
40 Prezre savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.
41 Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.
42 Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.
43 Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.
44 Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.
45 Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.
46 Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.
47 Ta dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k’o oganj gorjeti?
48 Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!
49 Tko živ smrti vidjeti neće? Tko će od ruke podzemlja dušu sačuvati?
50 Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?
51 Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana
52 s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.
53 Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!